ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῶν ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Πράξ. ς΄ 1 – 7)

   «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

   προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις.

   ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης·

   ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν.

   καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα,

   οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας.

   καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν Ἰουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.»

Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:

   Στὶς ἡμέρες ἐκεῖνες, καθὼς αὔξανε ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν, οἱ Ἑβραῖοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι κατάγονταν ἀπὸ ξένες περιοχὲς καὶ μιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ λέγονταν Ἑλληνιστές, ἄρχισαν νὰ γογγύζουν καὶ νὰ παραπονιοῦνται ἐναντίον τῶν Ἑβραίων Χριστιανῶν τῆς Ἰουδαίας, διότι οἱ χῆρες αὐτῶν παραμερίζονταν καὶ παραμελοῦνταν στὴν καθημερινὴ ὑπηρεσία τῆς διανομῆς τροφῶν καὶ βοηθημάτων.

   Οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι τότε, ἀφοῦ προσκάλεσαν ὅλο τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν, εἶπαν: Δὲν εἶναι ὀρθὸ κι ἀρεστὸ στὸν Θεό, νὰ ἀφήσουμε ’μεῖς τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου καὶ νὰ ὑπηρετοῦμε στὰ τραπέζια τοῦ φαγητοῦ.

   Γι’ αὐτό, ἀδελφοί, ἐξετᾶστε μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ ἐκλέξτε ἀνάμεσά σας ἑπτὰ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι νἄχουν καλὴ μαρτυρία ἀπ’ ὅλους, καὶ νἆναι γεμᾶτοι ἀπὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ σοφία καὶ τοὺς ὁποίους ἐμεῖς θὰ ἐγκαταστήσουμε γιὰ τὴν ὑπηρεσία αὐτή.

   Ἐμεῖς δὲ θὰ ἐπιμείνουμε ἀκόμη περισσότερο καὶ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ μεγαλύτερο ζῆλο στὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑπηρεσία τοῦ κηρύγματος.

   Καὶ ἄρεσε ὁ λόγος αὐτὸς σ’ ὅλο τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν. Καὶ ἐξέλεξαν τὸν Στέφανο, ἄνδρα γεμᾶτον πίστη καὶ Πνεῦμα Ἅγιο, καὶ τὸν Φίλιππο καὶ τὸν Πρόχορο καὶ τὸν Νικάνορα καὶ τὸν Τίμωνα καὶ τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸν Νικόλαο, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε εἰδωλολάτρης ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια καὶ πρὶν νὰ πιστέψει στὸν Χριστὸ εἶχε προσηλυτισθεῖ στὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία.

   Αὐτούς, λοιπόν, τοὺς παρουσίασαν μετὰ τὴν ἐκλογή τους μπροστὰ στοὺς Ἀποστόλους. Καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ἀφοῦ προσευχήθηκαν, ἔβαλαν ἐπάνω σ’ αὐτοὺς τὰ χέρια τους, γιὰ νὰ τοὺς μεταδοθεῖ ἡ εἰδικὴ γιὰ τὸ ἔργο τους θεία χάρις.

   Καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου ἁπλωνόταν καὶ διαδιδόταν καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν στὴν Ἱερουσαλὴμ αὔξανε καὶ μεγάλωνε πάρα πολὺ καὶ πολὺ πλῆθος ἀπ’ τοὺς Ἰουδαίους δεχόντουσαν τὴν νέα πίστη καὶ ὑποτάσσονταν σὲ αὐτήν.