Τὸ ἔργον τοῦ Χριστιανοῦ
«Ἓν δέ… κατὰ
σκοπὸν διώκω…»
(Φιλιπ.
γ΄ 14)
– Πράξεις,
λόγους του ρυθμίζει
πρὸς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ
τρόπους, σχῆμα ἐναρμονίζει
πρὸς τὸ θέλημα Αὐτοῦ
«νόημα πᾶν
αἰχμαλωτίζει
στὴν Ὑπακοὴν
Χριστοῦ».1
– Καὶ δέεται κι’ ἐκλιπαρεῖ κι’ οὐδέποτ’ αὐτὸς παύει
ὡς ὅτου «νοῦν
Χριστοῦ»2 ἐντὸς ἀπὸ τὸν ἴδιον λάβῃ.
Γιατ’ ἂν τὸ δώρημα Αὐτὸς δὲν στέρξῃ νὰ χαρίσῃ
δὲν τ’ ἀποκτᾷ κανεὶς ποτὲ χίλιες ζωὲς κι’ ἂν ζήσῃ.
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου», τόμος Β΄,
Ἀθῆναι 1973, σελ. 148.)
1. Β΄ Κορ. ι΄ 5.
2. Α΄ Κορ. β΄
16.