Μιμήσου τὸν κιθαριστή...
Ὁσίου
Καλλίστου Ἀγγελικούδη*
Ἂν θέλεις νὰ μάθεις τὴν ἀλήθεια, πᾶρε σὰν παράδειγμα καὶ μιμήσου τὸν κιθαριστή· γέρνει λίγο πρὸς τὰ κάτω τὸ κεφάλι του καὶ στήνοντας τὴν ἀκοή του στὸ τραγούδι χτυπᾶ μὲ τὸ πλῆκτρο τὶς χορδές. Καὶ μόλις χτυπήσει μαζὶ τὶς χορδὲς μὲ τέχνη, ἡ κιθάρα ἀναδίδει τὴν μελωδία, καὶ ὁ κιθαριστὴς ἀπὸ τὴν γλυκύτητα τῆς μελωδίας σκιρτᾶ.
Ἂς σοῦ γίνει, φιλόπονε ἐργάτη τοῦ ἀμπελῶνα, τὸ παράδειγμα διαφωτιστικὸ καὶ μὴν ἀπιστεῖς. Ὅταν, ὅπως ὁ κιθαριστής, προσέχεις πολὺ ἐκεῖ, στὸ βάθος δηλαδὴ τῆς καρδιᾶς, θὰ βρεῖς εὔκολα αὐτὸ ποὺ ζητᾶς. Γιατὶ ἡ ψυχὴ ποὺ κυριεύθηκε πέρα ὡς πέρα ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, δὲν μπορεῖ νὰ γυρίσει πίσω. Ὅπως λέει καὶ ὁ θεῖος Δαβίδ: «Κόλλησε ἡ ψυχὴ μου σ’ Ἐσένα καὶ σ’ ἀκολουθεῖ»1.
Κιθάρα λοιπόν, ἀγαπητέ,
φαντάσου τὴν καρδιά· χορδὲς τίς αἰσθήσεις· πλῆκτρο εἶναι ἡ διάνοια, ἡ ὁποία
μὲ τὸ λογικὸ χτυπᾶ μὲ γνώση τὸ πλῆκτρο ποὺ εἶναι ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ
αὐτὴν ἔρχεται στὴν ψυχὴ μιὰ ἀνέκφραστη ἡδονὴ καὶ καθρεφτίζονται θεῖες λάμψεις
στὸν καθαρὸ νοῦ.
*
«ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν»,
τόμος Δ΄, Κεφάλαια περὶ προσευχῆς (α΄, β΄
καὶ γ΄).
1.
Ψαλμ. ξβ΄ 9.