Ὅλοι μαζί ἀγαπημένοι…
Ἔλεγαν γιά τόν Ὅσιο Ποιμένα ὅτι, ὅταν ἀσκήτευε μαζί μέ τούς τέσσερεις ἀδελφούς του σέ κάποια σκήτη τῆς Αἰγυπτιακῆς ἐρήμου, ὁ μικρότερος ἀδελφός δέν εἶχε ἀκόμη κατορθώσει νά ξεπεράσει τόν ἑαυτό του καί στενοχωροῦσε μέ τίς ἀταξίες του
τούς ἄλλους.
- Τοῦτος ὁ νεαρός δέν μᾶς ἀφήνει νά
ἡσυχάσουμε, εἶπε μιά μέρα λυπημένος στόν μεγαλύτερο ἀδελφό του ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν.
Σήκω, λοιπόν, νά φύγουμε ἀπό δῶ.
Καί βγαίνοντας ἔξω, τόν ἄφησαν μόνο του κ’
ἔφυγαν ἀναζητώντας ἄλλον τόπο γιά νά μείνουν. Ἐκεῖνος ὅμως ὁ νεώτερος, μόλις
εἶδε ὅτι τ᾿ ἀδέλφια του καθυστέρησαν νά γυρίσουν, βγῆκε νά τούς βρεῖ, καί
βλέποντάς τους πολύ μακρυά ἄρχισε νά τρέχει ξοπίσω τους καί νά φωνάζει.
Τότε ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν λέγει στόν μεγαλύτερο:
- Ἄς περιμένουμε τόν ἀδελφό πού κοπιάζει γιά
νά μᾶς φτάσει…
Ὅταν ἦλθε λοιπόν ἐκεῖνος κοντά, ἔβαλε
μετάνοια καί τούς λέγει:
- Ποῦ πηγαίνετε καί μ᾿ ἀφήνετε μόνο;
Τοῦ λέγει ὁ Γέροντας:
- Ἐπειδή συνεχῶς μᾶς θλίβεις, γιά τοῦτο κ’
ἐμεῖς ἀναχωροῦμε.
Τούς λέγει μέ ἀφέλεια ὁ μικρός:
- Ναί, ναί, πᾶμε ὅλοι μαζί, ὅπου θέλετε.
Καί βλέποντας ὁ Γέροντας τήν ἀκακία του,
λέγει στόν μεγαλύτερο ἀδελφό:
- Ἄς γυρίσουμε ἀδελφέ· γιατί δέν τά κάνει μέ
τήν θέλησή του, ἀλλ᾿ ὁ διάβολος εἶναι πού τόν πειράζει.
Ἐπέστρεψαν λοιπόν στό κελλί τους κ’ ἔζησαν
ὅλοι μαζί ἀγαπημένοι ἕως τέλους…