Νοερή
ψυχή καί εἰκόνα τοῦ Θεοῦ…
Ἁγίου
Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου*
Ἐπειδή ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ θέλησε νά
δείξει τή δύναμή Του, δημιούργησε μιά ζωντανή ὕπαρξη, πού συντίθεται καί ἀπό τά
δυό (ἀπό τήν ἀόρατη καί ἀπό τήν ὁρατή φύση). Δημιουργεῖ τόν ἄνθρωπο, παίρνοντας
ἀπό τήν ὕλη, πού προϋπῆρχε, τό σῶμα, Αὐτός δέ ὁ ἴδιος τοῦ ἔβαλε μέσα του τή
δική Του πνοή (πού ὁ λόγος τήν ὁρίζει ὡς νοερή ψυχή καί ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ).
Ἔτσι ἔστησε στή γῆ ἕναν κόσμο, κάπως διαφορετικό, μεγάλο στή μικρότητά του,
ἄλλο ἄγγελο, μικτό προσκυνητή, ἐπιτηρητή καί προστάτη τῆς ὁρατῆς κτίσης,
μυσταγωγό τῆς οὐρανίας πληρότητας, βασιλιά τῶν πραγμάτων, πού βρίσκονται στή
γῆ, πού, ταυτόχρονα, βασιλεύεται ἀπό ψηλά, ἀπό τόν Θεό, ἐπίγειο καί οὐράνιο,
πρόσκαιρο καί ἀθάνατο, ὁρατό καί καταληπτό ἀπό τήν ἀνθρώπινη νόηση, ἀνάμεσα στό
μεγαλεῖο καί στήν ταπεινότητα, τόν ἴδιο, πνεῦμα καί σάρκα, πνεῦμα ἐξ αἰτίας τῆς
χάρης, πού τοῦ προσφέρεται ἀπό τό Θεό, σάρκα, γιά νά μή κομπάζει καί ἐπαίρεται.
* Λόγος Εἰς τὸ Ἅγιον Πάσχα.