Εἶπε Γέρων…
Ὅταν
σὲ τιμοῦν οἱ ἄνθρωποι, τότε νὰ ταπεινώνεσαι περισσότερο καὶ νὰ λὲς στὸν λογισμό
σου: «ἂν ἤξεραν ποιός εἶμαι στ᾿ ἀλήθεια, δὲν θὰ μοῦ ἔδειχναν καμμιὰ ὑπόληψη»·
ἔτσι, δὲν θὰ ζημιωθεῖ ἡ ψυχή σου, ἔλεγε σοφὸς Πατήρ.
Θησαυρὸ
ἀνεκτίμητο τοῦ Μοναχοῦ ὀνομάζει τὴν ὑπακοὴ καὶ ὁ ἀββᾶς Ὑπερέχιος: «Ὅποιος
τὴν ἀποκτήσει, ἂς εἶναι βέβαιος πὼς θ᾿ ἀκούγεται πάντοτε ἡ προσευχή του καὶ θὰ
παρουσιαστεῖ μὲ θάρρος στὸ βῆμα Ἐκείνου ποὺ ἔγινε μέχρι θανάτου ὑπήκοος».
Ἂν ὁ χριστιανὸς, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων, ἔφερνε κάθε στιγμὴ στὸν νοῦ του τὴν κρίση ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν θάνατο,
δὲν θ᾿ ἁμάρτανε μὲ τόση εὐκολία.
Αὐτὴ
ἡ φωνὴ ἀκούγεται νὰ λέγει ἐπιτακτικὰ στὸν ἐπιλήσμονα ἄνθρωπο, ἔλεγε κάποιος
Πατήρ: «Σήμερον ἐπίστρεψον»!
Ἡ ψυχή, ποὺ ἔχει γευθεῖ τὴν
γλύκα τῆς ἡσυχίας, τὴν γυρεύει παντοῦ καὶ πάντοτε. Ὄχι ἀπὸ μῖσος ἢ περιφρόνηση
πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀπὸ ἔρωτα γι᾿ αὐτή, λέγει ὁ ἀββᾶς Θεόδωρος τῆς Φέρμης.