«Ὡς ἀποθνῄσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν»
Διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας· ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς,
ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι,
ὡς ἀποθνῄσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι…
(Β΄
Κορινθ. στ΄ 8, 9)
Μαρτυροῦμε
καὶ βεβαιώνουμε ποιοὶ εἴμασθε, μὲ τὴν δόξα
ποὺ ὁ Θεὸς καὶ οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι μᾶς ἀποδίδουν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀτιμία ἐκ μέρους τῶν διωκτῶν· μὲ τὴν δυσφήμηση ἐκ μέρους τῶν διαβολέων, ἀλλὰ
καὶ μὲ τὸν ἔπαινο καὶ τὴν καλὴ φήμη ἐκ μέρους τῶν πιστῶν· μὲ τὴν κατηγορία ἐκ μέρους τῶν συκοφαντῶν
ὅτι εἴμασθε πλάνοι καὶ ἀπατεῶνες, καὶ μὲ τὴν ὁμολογία ἐκ μέρους
τῶν πιστῶν ὅτι εἴμασθε ἀληθινοὶ καὶ εἰλικρινεῖς.
Ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο ὡς ἄγνωστοι καὶ ἄσημοι γιὰ τοὺς διῶκτες μας, ἀλλὰ –στοὺς πιστοὺς– πολὺ καλὰ γνωστοί· ὡς κινδυνεύοντες κάθε μέρα νὰ πεθάνουμε, ἀλλ’ ἰδοὺ ὅτι ἀκόμα ζοῦμε· ὡς βασανιζόμενοι καὶ τιμωρούμενοι, ἀλλὰ καὶ μὴ θανατούμενοι ἕως τώρα…
ΔΟΞΑ Τῼ ΘΕῼ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ