Ἡ πατρίς μας (τοῦ εἶπα) ἔχει μεγάλον ἀγώνα κι᾿ ἔχει τὴν ἀνάγκη μας…
…Τὸν ἀδελφό μου τὸ Γκούρα τὸν ἔπιασα μιὰ
ἡμέρα καὶ τοῦ εἶπα, ὡς ἀδελφός του ’λικρινής, κάμποσες διάτες1, ὅ,τι
μὄκοβε τὸ κεφάλι μου. Τοῦ εἶπα·
«Ἐδῶ εἰς τὴν Ἀθήνα εἶναι πλούτη καὶ δόξα συντροφεμένα, εἶναι κι᾿ ἀτιμία κι᾿ ἁρπαγή· κι᾿ ὅποιο ἀπ᾿ αὐτὰ ἀγαπάγει μπορεῖ νὰ πάρη ὁ καθείς, καὶ καταξοχὴ ἐσὺ ὁποὺ μπορεῖς νὰ ὠφελήσης καὶ νὰ ζημιώσης εἰς τὴν θέσιν ὁποὔναι ἡ πατρίδα.
Ἡ
πατρίς μας (τοῦ εἶπα) ἔχει μεγάλον ἀγώνα κι᾿ ἔχει τὴν ἀνάγκη μας νὰ τὴν
δουλέψωμε τώρα καὶ νὰ μᾶς δοξάση, ὅταν ἡσυχάση, ἀναλόγως τὸν καθέναν κατὰ τὴν
θέσιν ὁποὺ βρίσκεται καὶ τὴν ἱκανότη
ὁποὺ ἔχει καὶ τὴν ἀρετὴ ὁποὺ θὰ
δείξη.
Τώρα ἡ πατρὶς εἶναι εἰς αὐτήνη τὴν
κατάστασιν· κι᾿ ἐδῶ εἰς τὴν Ἀθήνα φαίνεται καὶ ἡ δούλεψη τοῦ κάθε ἑνοῦ καὶ ἡ
κατάχρηση, ὅτι καθημερινῶς ἔρχονται ξένοι ἄνθρωποι καὶ παρατηροῦνε τοὺς
σημαντικοὺς ἀνθρώπους, ἂν πατριωτικῶς
δουλεύουν ἢ δολερῶς.
Κι᾿ ἀπὸ αὐτὰ φωτίζονται οἱ ξένοι· ἂν
δουλεύωμε διὰ λευτεριά, μᾶς βοηθοῦνε οἱ φιλάνθρωποι, κι ἂν δουλεύωμε διὰ
ληστείαν, μᾶς μουτζώνουν.
Κι᾿ ἂν φερθῆς πατριωτικῶς καταξοχὴ ἐσύ, ὁποὔσαι
κεφαλὴ ἐδῶ, νά ἡ δόξα σου, νά ἡ εὐτυχία τῆς πατρίδος – νά καὶ ἡ δυστυχία αὐτηνῆς
κι᾿ ἐμᾶς, ἂν φερθῆς ἀλλιώτικα».
Κάμποσον
καιρὸν μ’ ἄκουσε.
Στρατηγὸς Ἰωάννης
Μακρυγιάννης
* Στρατηγοῦ
Μακρυγιάννη, Ἀπομνημονεύματα, ἔκδοσις
Β΄, Ἀθῆναι 1947, τόμ. Α΄, κεφ. τέταρτον, σελ. 191, 192.
1. Διάτες: συμβουλές.