Ἡ ὁσία Ξένη καὶ οἱ δύο θεραπαινίδες αὐτῆς

 

Ἡ ὁσία Ξένη καὶ οἱ δύο θεραπαινίδες αὐτῆς

Ἑορτάζουν τὴν κδ΄ (24η) Ἰανουαρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἰς τὴν Ξένην.

Ἀποξενοῦται τοῦδε τοῦ βίου Ξένη,

Οὗ ζῶσα καὶ πρίν, ὡς ἀληθῶς ἦν ξένη.

 

Εἰς τὰς δύο θεραπαινίδας.

Θνήσκουσιν ἄμφω τῆς Ξένης αἱ δουλίδες,

Οὐ τῶν ἐκείνης ἀρετῶν οὖσαι ξέναι.

Οὐρανοῦ εἰς ξενίην Ξένη εἰκάδι ἦλθε τετάρτῃ.

   Ἡ μακαρία καὶ ἀοίδιμος Ξένη ἦταν ἀπὸ τὴν μεγαλόδοξη πόλη Ρώμη, καταγόμενη ἀπὸ γένος τίμιο κ’ ἐπαινετό. Ὅταν, ὅμως, οἱ γονεῖς της θέλησαν νὰ τὴν παντρέψουν καὶ ὅλα τοῦ γάμου εἶχαν ἤδη ἑτοιμασθεῖ, τότε ἡ ἁγία ἔλαβε δύο ὑπηρέτριες, βγῆκε ἀπ’ τὸν νυφικὸ θάλαμο καὶ μπαίνοντας σὲ πλοῖο ἀνεχώρησε. Κι ἀφοῦ ἄλλαξε διάφορους τόπους πῆγε στὴν πόλη Μύλασσα (ἡ ὁποία εἶναι φρούριο ἰσχυρὸ κοινῶς ὀνομαζόμενο Μεσσὶ κ’ εὑρισκόμενο στὴν ἐν τῇ Ἀσίᾳ Καρία, μὲ θρόνο Ἐπισκόπου τιμημένη ὑπὸ τὸν Σταυρουπόλεως). Καὶ μᾶλλον στὴν πόλη αὐτὴ ἐγκαταστάθηκε ἡ Ὁσία παρὰ τοῦ θεσπέσιου Παύλου τοῦ μοναχοῦ καὶ πρεσβυτέρου, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ θεόθεν φανερώθηκε σ’ αὐτήν, στὴν νῆσο Κῶ, τὴν ὁδήγησε στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή.

   Ἐκεῖ λοιπὸν στὴν πόλη Μύλασσα ἀφοῦ κατασκεύασε ἡ μακαρία μικρὸ ναό, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ πρωτομάρτυρα, πολλὴν ἄσκηση μεταχειριζόταν μαζὶ μὲ τὶς δύο ὑπηρέτριές της καὶ μὲ κάποιες ἄλλες λίγες παρθένους, οἱ ὁποῖες συνάχθηκαν ἐκεῖ. Κι ἔτσι, διὰ μέσου τῆς ἀποχῆς ὅλων τῶν ἡδονῶν τῶν αἰσθήσεων, ἀνέβασε ἡ τρισόλβια τὸν ἑαυτό της σὲ μία οὐράνια πολιτεία. Καλῶς λοιπὸν διανύοντας τὴν ζωή της, ὕστερα, ὅταν ἐκοιμήθη ὁσίως καὶ μακαρίως, ἔλαβε ἀπ’ τὸν Θεὸ τὴν ἑξῆς μαρτυρία:

   Κατὰ τὸ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ λάμποντας καθαρὰ τοῦ ἡλίου φάνηκε στὸν οὐρανὸ σταυρὸς σχηματιζόμενος ἀπὸ ἀστέρια. Καὶ τὸν φαινόμενο ἐκεῖνον ἀστεροειδῆ σταυρὸ ἔκλεινε στὸ μέσον ἄλλος χορὸς ἑπτὰ ἀστέρων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν τριγύρω. Καὶ φαινόταν ὁ σταυρὸς καὶ ὁ χορὸς τῶν ἀστέρων ὅτι συνόδευαν τὸ νεκροκρέββατο τῆς ὁσίας, διότι, ὅταν ἐκεῖνο μεταφερόταν, τότε μετακινοῦνταν κι αὐτὰ καί, ὅταν ἐκεῖνο ἔστεκε, τότε σταματοῦσαν κι αὐτά. Ὥστε φαινόταν ὅτι αὐτὰ ἦσαν στεφάνι τῆς μακαρίας Ξένης, ποὺ δόθηκε σ’ αὐτὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ, διὰ τὴν πολυχρόνια νηστεία, χαμευνία, ἀγρυπνία καὶ παρθενία της. Καὶ τοῦτο εἶναι φανερό, διότι, ὅταν τὸ ἅγιο λείψανο κρύφτηκε στὴν γῆ καὶ δὲν φαινόταν, τότε κ’ ἐκεῖνος ὁ σταυρὸς καὶ ὁ χορὸς τῶν ἀστέρων ἔγινε ἀφανὴς καὶ ἀόρατος.

   Κι ὅλα τοῦτα τὰ πράγματα, τὰ σχετικὰ μὲ τὴν Ὁσία, ἔγιναν φανερὰ ἀπὸ μία ὑπηρέτριά της, ἡ ὁποία ὅταν τελευτοῦσε ἡ Ὁσία διηγήθηκε ποιά ἦταν καὶ ποιά πατρίδα εἶχε καὶ ἀπὸ ποιό ἐπίσημο γένος καταγόταν. Καὶ πῶς πρότερον μὲν ὀνομαζόταν ἀπὸ τοὺς γονεῖς της Εὐσεβία, ὕστερα δὲ αὐτὴ ὀνομάσθηκε Ξένη θέλοντας νὰ κρυφτεῖ ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ ταπείνωση.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 3ος, σελ. 135, 136. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).