ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
(Ματθ.
γ΄ 13-17)
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς
ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ.
ὁ
δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ
πρός με;
ἀποκριθεὶς
δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν
δικαιοσύνην· τότε ἀφίησιν αὐτόν·
καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν
αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον
ἐπ᾿ αὐτόν·
καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός,
ἐν ᾧ εὐδόκησα.»
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ἔρχεται
ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Γαλιλαία (ὅπου ἔμενε καὶ ἀσχολεῖτο μὲ τὴν ξυλουργικὴ τέχνη) στὸν
Ἰορδάνη πρὸς τὸν Ἰωάννη, γιὰ νὰ βαπτισθεῖ ἀπὸ αὐτόν.
Ὁ Ἰωάννης ὅμως τὸν ἐμπόδιζε μὲ ἐπιμονὴ κ’ ἔλεγε:
Ἐγώ, ὁ ἀτελὴς καὶ ἀδύνατος ἄνθρωπος, ἔχω ἀνάγκη
νὰ βαπτισθῶ ἀπό σένα, καὶ σύ, ὁ ἀναμάρτητος καὶ τέλειος, ἔρχεσαι νὰ βαπτισθεῖς ἀπὸ
μένα;
Κι ἀποκρίθηκε
ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν: Ἔτσι εἶναι,
ἀλλὰ ἄφησε τώρα τὶς ἀντιρρήσεις καὶ μὴ φέρνεις δυσκολίες στὸ βάπτισμά μου,
διότι ἔτσι πρέπει, καὶ γιὰ μένα καὶ γιὰ σένα, νὰ ἐκπληρώσω κάθε ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ·
μιὰ ἀπὸ τὶς ἐντολὲς εἶναι κι αὐτή. Τότε ὁ Ἰωάννης τὸν ἄφησε νὰ βαπτισθεῖ.
Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ὅταν βαπτίσθηκε, βγῆκε ἀμέσως ἀπὸ
τὸ νερὸ (διότι δὲν εἶχε καμμία ἁμαρτία νὰ ἐξομολογηθεῖ, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἔμεναν σὲ
αὐτό, ὅσο χρόνο διαρκοῦσε ἡ ἐξομολόγησή τους). Καὶ ἰδοὺ ἀνοίχθηκαν χάριν αὐτοῦ
οἱ οὐρανοὶ καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ κατεβαίνει ὑπὸ τὴν μορφὴ τῆς περιστερᾶς
καὶ νἄρχεται ἐπάνω σὲ αὐτόν.
Καὶ ἰδοὺ ἀκούσθηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ἡ φωνὴ
τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ποὺ ἔλεγε: Αὐτὸς εἶναι
ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπημένος (ὁ μονογενὴς ὡς Θεὸς υἱός μου, καὶ ὁ ἀπολύτως ἀναμάρτητος
ὡς ἄνθρωπος) στὸν ὁποῖον ἀναπαύομαι πάντοτε πλήρως, διότι πράττει τὸ ἀρεστὸ σ’ ἐμένα.