Ὁ ὅσιος Ξενοφῶν, ἡ συμβία του Μαρία καὶ τὰ τέκνα τους Ἀρκάδιος καὶ Ἰωάννης
Ἑορτάζουν τὴν κς΄
(26η) Ἰανουαρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Καὶ γῆν λιπόντας τοὺς περὶ Ξενοφῶντα,
Ἀβρᾷ ξενίζω τοῦ λόγου πανδαισίᾳ.
Παισὶν ἅμ’ ἠδ’
ἀλόχῳ Ξενοφῶν θάνεν εἰκάδι ἕκτῃ.
Ὁ
ὅσιος Ξενοφῶν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ, ἐν ἔτει φκ΄
(520), καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἦταν πλούσιος στὸν ἐξωτερικὸ
πλοῦτο ἀλλὰ καὶ στὸν ἐσωτερικὸ τῆς εὐσέβειας καὶ τῆς κατὰ Θεὸν πολιτείας.
Τοῦτος λοιπὸν ἔστειλε τοὺς δύο γυιούς του
Ἀρκάδιο καὶ Ἰωάννη στὴν πόλη Βηρυττὸ γιὰ νὰ μάθουν καὶ νὰ μελετήσουν τοὺς
νόμους, ἀλλ’ ἐνῶ μετέβαιναν ἐκεῖ ναυάγησαν στὴν θάλασσα. Ἔτσι ὁ πατέρας τους ὁ ἅγιος
Ξενοφῶν μαζὶ μὲ τὴν γυναῖκα του Μαρία ἀνεχώρησαν ἀπ’ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ
πήγανε πρὸς ἀναζήτηση τῶν γυιῶν τους. Καὶ ὅταν τοὺς βρῆκαν στὰ Ἱεροσόλυμα
ντυμένους τὸ σχῆμα τῶν μοναχῶν ἔγιναν κι αὐτοὶ μοναχοὶ καὶ τόσο πρόκοψαν στὴν
ἀρετὴ οἱ ἀοίδιμοι, καὶ οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδιά, ὥστε ἀξιώθηκαν παρὰ Θεοῦ νὰ
κάμουν καὶ θαύματα. Κι ἀφοῦ, λοιπόν, εὐαρέστησαν στὸν Θεὸ μέχρι τέλους, πρὸς
Αὐτὸν ἐξεδήμησαν.
Ταῖς Αὐτῶν
ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν»
τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 3ος, σελ. 155, 156. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).