ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
(Τίτ. β΄ 11 – 14, γ΄ 4
– 7 )
«Τέκνον Τίτε, ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις,
παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας
σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι,
προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου
Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ
καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων.
ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ,
οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὐτοῦ ἔλεον
ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου,
οὗ ἐξέχεεν ἐφ᾿ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν,
ἵνα δικαιωθέντες τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ᾿ ἐλπίδα ζωῆς
αἰωνίου.»
Τίτε, παιδί μου, φανερώθηκε πλέον καὶ δόθηκε
σ’ ὅλους, κυρίους καὶ δούλους, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτήρια γιὰ τοὺς ἀνθρώπους.
Αὐτὴ ἡ χάρη μᾶς διδάσκει καὶ μᾶς παιδαγωγεῖ
ν’ ἀρνηθοῦμε τὴν ἀσέβεια καὶ τὶς κοσμικὲς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες καὶ νὰ ζήσουμε στὴν
παροῦσα ζωὴ μὲ ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη, μὲ δικαιοσύνη καὶ ἀγάπη πρὸς τοὺς γύρω
μας, μὲ εὐσέβεια καὶ ὑπακοὴ πρὸς τὸν Θεό,
περιμένοντας τὴν ἀπερίγραπτη μακαριότητα, ποὺ
ἐλπίζουμε, καὶ τὴν φανέρωση τῆς δόξας τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ὁ ὁποῖος παρέδωκε τὸν ἑαυτό του στὸν σταυρικὸ
θάνατο πρὸς χάριν μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐξαγοράσει ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ κάθε παραβάσεως τοῦ
Νόμου, νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ κάθε μολυσμό, ὥστε νὰ συγκρατήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του
λαὸν ἐκλεκτό, γεμᾶτον ζῆλο γιὰ καλὰ ἔργα.
Ὅταν ὅμως φανερώθηκε ἡ ἀγαθότητα καὶ ἡ
φιλανθρωπία τοῦ σωτῆρος μας Θεοῦ,
ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς δικαιοσύνης ποὺ τάχα
κάμαμε μεῖς, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ ἄπειρο ἔλεός του μᾶς ἔσωσε διὰ μέσου τοῦ
βαπτίσματος, τοῦ λουτροῦ αὐτοῦ τῆς ἀναγεννήσεως καὶ διὰ τοῦ ξεκαινουργώματος,
ποὺ χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,
τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς ἔχυσε καὶ ἔδωσε πλουσίως σὲ
μᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος μας.
Καὶ τοῦτο, γιὰ νὰ δικαιωθοῦμε μὲ τὴν σωτήρια
χάρη Ἐκείνου καὶ νὰ γίνουμε κληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, σύμφωνα μὲ τὴν
χαρμόσυνη ἐλπίδα, ποὺ ὁ ἴδιος μᾶς ἔχει δώσει.