Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ μάρτυρες Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα

Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ μάρτυρες Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα

Ἑορτάζουν τὴν ιγ΄ (13η) Φεβρουαρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

«Τμηθὲν γύναιον», Ἀκύλας φησί, «βλέπων,

Οὐκ ἀνδριοῦμαι πρὸς τομὴν ἀνὴρ κάρας;».

   Ὁ ἅγιος τοῦτος ἀπόστολος Ἀκύλας καταγόταν ἀπ’ τὴν Μαύρη θάλασσα, ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κλαυδίου, καὶ ἦταν κατὰ τὴν τέχνη σκηνοποιός, κατασκεύαζε δηλαδὴ ἀπὸ δέρματα σκηνές. Ἀφοῦ ἄκουσε γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου πῆγε σ’ αὐτόν, τότε ποὺ βρισκόταν στὴν Κόρινθο, μᾶλλον δὲ ὁ θεῖος Παῦλος πῆγε στὸν Ἀκύλα ὅταν βρισκόταν στὴν Κόρινθο, διότι ἔτσι γράφεται στὶς Πράξεις: «Μετὰ δὲ ταῦτα χωρισθεὶς ὁ Παῦλος ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἦλθεν εἰς Κόρινθον· καὶ εὑρών τινα Ἰουδαῖον ὀνόματι Ἀκύλαν, Ποντικὸν τῷ γένει, προσφάτως ἐληλυθότα ἀπὸ τῆς Ἰταλίας, καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ, διὰ τὸ διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τῆς Ῥώμης, προσῆλθεν αὐτοῖς, καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμεινε παρ’ αὐτοῖς καὶ εἰργάζετο· ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ», δηλαδή: Ἔπειτα δὲ ἀπ’ αὐτὰ ἀνεχώρησε ὁ Παῦλος ἀπ’ τὴν Ἀθήνα κ’ ἦλθε στὴν Κόρινθο. Καί ’κεῖ βρῆκε κάποιον Ἰουδαῖο, Ἀκύλα ὀνόματι, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπ’ τὸν Πόντο. Εἶχε δὲ ἔλθει κατὰ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες αὐτὸς καὶ ἡ γυναῖκα του ἡ Πρίσκιλλα ἀπὸ τὴν Ἰταλία, ἐπειδὴ εἶχε διατάξει ὁ Κλαύδιος ν’ ἀπομακρυνθοῦν ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι ἀπ’ τὴν Ρώμη. Σὲ αὐτοὺς λοιπὸν ἦλθε ὁ Παῦλος. Κ’ ἐπειδὴ γνώριζε τὴν ἴδια τέχνη μ’ ἐκείνους, ἔμενε στὸ σπίτι τους κ’ ἐργαζόταν. Διότι καί ’κεῖνοι ἦσαν σκηνοποιοί. (Πράξ. ιη΄ 1-3).

   Ἔτσι λοιπόν, ἀφοῦ γνωρίσθηκε μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, βαπτίσθηκε ἀπ’ αὐτὸν αὐτὸς καὶ ἡ γυναῖκα του Πρίσκιλλα. Καὶ στὸ ἑξῆς ὑπηρετοῦσαν τὸν Παῦλο κι ἀκολουθοῦσαν συγκινδυνεύοντας μαζὶ μ’ αὐτὸν σ’ ὅλους τοὺς πειρασμούς, ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦσαν.

   Καὶ τόσο πολὺ ἀγάπησε τοὺς δύο τούτους ὁ Ἀπόστολος καὶ γιὰ τὴν ἀρετή τους καὶ γιὰ τὴν πίστη τους στὸν Χριστό, ὥστε ἀναφέρει γι’ αὐτοὺς σὲ τρεῖς ἐπιστολές του, διότι καὶ στὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολὴ γράφει: «Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ῥωμ. ις΄ 3). Ὁμοίως καὶ στὴν πρώτη πρὸς Κορινθίους· «ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ.» (ις΄ 19) καὶ στὴν δευτέρα πρὸς Τιμόθεον· «Ἄσπασαι Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν» (δ΄ 19). Μὲ τέτοια λοιπὸν πολιτεία εὐαρέστησαν οἱ μακάριοι τοῦτοι στὸν Χριστὸ καὶ στὸν μακάριο Παῦλο κ’ ἔκαμαν πολλὰ θαύματα. Ὕστερα δὲ ἀφοῦ τοὺς συνέλαβαν οἱ ἄπιστοι τοὺς ἀποκεφάλισαν κ’ ἔτσι διάβηκαν ἀπ’ τὴν γῆ στοὺς οὐρανούς. Ὁ δὲ ἅγιος τοῦτος Ἀκύλας ἑορτάζεται καὶ χωριστὰ κατὰ τὴν δεκάτη τετάρτη τοῦ Ἰουλίου.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 3ος, σελ. 259, 260. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).