ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
(Α΄ Κορ. η΄ 8 – θ΄ 2)
«Ἀδελφοί, βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύομεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.
βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν.
ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν;
καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν.
οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε.
διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω.
Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ ᾿Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ;
εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.»
Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:
Ἀδελφοί, τὸ ὁποιοδήποτε φαγητὸ (καὶ τὰ εἰδωλόθυτα), δὲν μᾶς δίδουν ἠθικὴ ἀξία καὶ δὲν μᾶς παρουσιάζουν ὡς ἐνάρετους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Διότι οὔτε ἐὰν φᾶμε προχωροῦμε καὶ πλεονάζουμε σὲ ἀρετὴ οὔτε ἐὰν δὲν φᾶμε βραδυποροῦμε καὶ καθυστεροῦμε σὲ αὐτή.
Προσέξτε ὅμως μήπως ἡ ἐξουσία, (ποὺ σᾶς δίδει ἡ φωτισμένη σας πίστη νὰ τρῶτε καὶ τὰ εἰδωλόθυτα), γίνει πρόσκομμα στοὺς ἀσθενεῖς κι ἀδύναμους στὴν πίστη.
Διότι ἐὰν κάποιος ἀπ’ αὐτοὺς σὲ δεῖ, ποὺ ἔχεις τὴν ὀρθὴ γνώση, νὰ στρογγυλοκάθεσαι σὲ κάποιο τραπέζι εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ, δὲν θὰ ἐνισχυθεῖ ἡ συνείδηση αὐτοῦ τοῦ ἀδελφοῦ, ποὺ εἶναι ἀδύναμος στὴν πίστη, νὰ τρώει τὸ κρέας τῶν εἰδωλολατρικῶν θυσιῶν;
Καὶ ἔτσι θὰ χαθεῖ ἐξ αἰτίας τῆς δικῆς σου «φωτισμένης γνώσεως» ὁ ἀσθενὴς κατὰ τὴν πίστη ἀδελφός, γιὰ τὸν ὁποῖο (θυσιάσθηκε πάνω στὸν σταυρὸ) καὶ πέθανε ὁ Χριστός.
Ἁμαρτάνοντας ὅμως ἔτσι ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν καὶ πληγώνοντας τὴν ἀδύναμη συνείδησή τους, ἁμαρτάνετε ἀπέναντι στὸν ἴδιο τὸν Χριστό.
Γι’ αὐτό, ἐὰν τὸ φαγητὸ σκανδαλίζει τὸν ἀδελφό μου, δὲν θὰ φάω ποτὲ κρέας, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσω τὸν ἀδελφό μου.
Δὲν εἶμαι ἀπόστολος ἐγώ; Δὲν εἶμαι ἐλεύθερος; Δὲν εἶδα τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν Κύριο μας; Δὲν εἶσθε ἐσεῖς (οἱ Κορίνθιοι) τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἔργου μου, τὸ ὁποῖο μὲ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου ἔχω πραγματοποιήσει;
Ἐάν, ἔστω, γιὰ ἄλλους ἀνθρώπους δὲν εἶμαι ἀπόστολος, γιὰ σᾶς ὁπωσδήποτε εἶμαι· μαρτυρία, ἀπόδειξη καὶ σφραγίδα τοῦ ἀποστολικοῦ μου ἀξιώματος καὶ ἔργου εἶσθε ἐσεῖς μὲ τὴν χάρη τοῦ Κυρίου.