ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄
(Ῥωμ. ι΄ 1 – 10)
«Ἀδελφοί,
ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν
εἰς σωτηρίαν·
μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν.
ἀγνοοῦντες
γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ
δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν.
τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι.
Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς·
ἡ
δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται
εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν·
ἢ
τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν.
ἀλλὰ
τί λέγει; ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ᾿
ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν.
ὅτι
ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι
ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ·
καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς
σωτηρίαν.»
Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:
Ἀδελφοί, ἡ ἐπιθυμία καὶ ἡ εὐμενὴς διάθεση τῆς
καρδιᾶς μου καὶ ἡ θερμὴ δέησή μου πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ὑπὲρ τῶν Ἰσραηλιτῶν, γιὰ νὰ
δεχθοῦν κι αὐτοὶ τὴν σωτηρία.
Διότι γνωρίζω καὶ δίδω μαρτυρία γι’ αὐτοὺς ὅτι
ἔχουν ζῆλο Θεοῦ, ἀλλ’ ὄχι μὲ σωστὴ καὶ φωτισμένη γνώση.
Διότι αὐτοὶ ἀγνόησαν μὲν καὶ παραμέρισαν τὴν
δικαίωση, ποὺ παρέχει ὁ Θεός, ζητοῦν δὲ νὰ στήσουν τὶς δικές τους ἀντιλήψεις
περὶ δικαιώσεως κ’ ἔτσι δὲν ὑποτάχθηκαν στὴν δικαίωση τοῦ Θεοῦ.
Διότι σκοπὸς τοῦ Νόμου ἀλλὰ καὶ τέρμα τῆς ἀποστολῆς
τοῦ Νόμου εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος δίδει τὴν δικαίωση στὸν καθένα, ποὺ
πιστεύει σ’ αὐτόν.
Διότι ὁ Μωϋσῆς γράφει σχετικὰ μὲ τὴν
δικαίωση ποὺ προέρχεται ἀπ’ τὸν νόμο ὅτι: Ὁ
ἄνθρωπος, ποὺ θὰ τηρήσει ὅλα ὅσα διατάζει ὁ Νόμος, αὐτὸς θὰ ζήσει δικαιωμένος.
Καὶ γιὰ τὴν δικαίωση ποὺ προέρχεται ἀπ’ τὴν πίστη
λέει πάλι ὁ Μωϋσῆς: Μὴ ἀφήσεις νὰ εἰσχωρήσει
λογισμὸς ἀμφιβολίας στὴν καρδιά σου, καὶ πεῖς· «ποιός θ’ ἀνεβεῖ στὸν οὐρανό;»
γιὰ νὰ κατεβάσει, δηλαδή, ἀπό ’κεῖ τὸν Χριστό, ποὺ θὰ μοῦ δώσει τὴν σωτηρία.
Ἢ
«ποιός θὰ κατεβεῖ στὴν ἄβυσσο τοῦ ᾍδου;» γιὰ ν’ ἀναστήσει δηλαδὴ τὸν Χριστό, ποὺ
θὰ μᾶς δώσει τὴν δικαίωση.
Ἀλλὰ τί λέγει ὁ Θεὸς διὰ τῆς Γραφῆς; Λέει ὅτι
«κοντά σου εἶναι ὁ λόγος, στὸ στόμα καὶ
στὴν καρδιά σου», δηλαδὴ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς πίστεως, τὸ ὁποῖο ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι
κηρύσσουμε.
Διότι, ἐὰν μὲ τὸ στόμα σου ὁμολογήσεις τὸν Ἰησοῦ
ὡς ὕψιστον Κύριο, καὶ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ ἐσωτερικὰ πιστέψεις ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἀνέστησε
ἐκ νεκρῶν, θὰ σωθεῖς.
Διότι μὲ τὴν καρδιά του πιστεύει κανεὶς στὸν
Χριστὸ καὶ ὡς συνέπεια αὐτῆς τῆς πίστεώς του ἔχει τὴν δικαίωση· καὶ μὲ τὸ στόμα
του ὁμολογεῖ τὸν Χριστὸ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους καὶ λαμβάνει ἔτσι τὴν σωτηρία.