«Θά ἔρθει καιρός…»
Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Γεωργίου
(Καρσλίδη)*
Τό 1956 εἶχα ἀρρωστήσει βαριά. Ἤμουν ἑτοιμοθάνατη. Βρισκόμουν στό νοσοκομεῖο. Εἰδοποίησα τούς γονεῖς μου νά ἔρθουν. Ὁ πατέρας μου πῆγε στόν Γέροντα καί τοῦ εἶπε: «Γέροντα, τί θά γίνει; Ἔχασα τή μιά κόρη (τήν ἀδελφή μου τήν Μαρία πού τήν σκότωσαν οἱ ἀντάρτες) θά χάσω κι αὐτή; Γέροντα, ἡ Ἀγγελική εἶναι πολύ βαριά, θά πεθάνει». Ὁ Γέροντας τότε τοῦ εἶπε: «Μή στενοχωριέσαι ἡ Ἀγγελική θά γίνει καλά». Πράγματι, ἐνῶ οἱ γιατροί μέ εἶχαν ξεγράψει καί περίμεναν ἀπό ὥρα σέ ὥρα νά πεθάνω, ὕστερα ἀπό 22 ἡμέρες ἄρχισα νά δίνω σημεῖα ζωῆς. Μέχρι τότε δέν καταλάβαινα τίποτε.
Λίγο προτοῦ κοιμηθεῖ ὁ Γέροντας εἶπε στόν
πατέρα μου: «Ἐγώ φεύγω. Σᾶς ἀφήνω πιά.
Ἐκεῖ πού θά πάω ἔχει πολλούς δεσποτάδες». Καί τότε ὁ πατέρας μου τοῦ εἶπε: «Καλά, ἐσύ φεύγεις, ἐγώ πότε θά φύγω;». «Ἐσύ θά φύγεις σέ εἴκοσι χρόνια».
Πράγματι ὁ πατέρας μου πέθανε τό Νοέμβριο τοῦ 1979, δηλαδή εἴκοσι χρόνια μετά
τόν Γέροντα.
Μιά μέρα ἐκεῖ πού καθόμασταν ἔξω ἀπό τό
κελλί τοῦ Γέροντα μᾶς εἶπε: «Θά ἔρθει καιρός πού θά στείλει ὁ Κύριος
ἀρρώστιες ἀθεράπευτες. Ὁ κόσμος θά ψάχνει φάρμακα γιά νά θεραπευθεῖ καί δέ θά
βρίσκει»!
Θά ᾿ ρθει μιά μέρα πού θά θάβουν οἱ μάνες τά
παιδιά τους ἀπό τά δυστυχήματα. Τά σίδερα θά φᾶνε πολλούς.
* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τῶν Γ.Κ.Χατζοπούλου
- Ι.Σ.Διαμαντοπούλου, «Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ὁσίου Πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΚΑΡΣΛΙΔΗ», Δράμα 1982.