Ἀγάπη ἀξιέπαινη καί ἀγάπη ἀξιοκατάκριτη
Ὁσίου
Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*
Γιά
τούς ἑξῆς πέντε λόγους οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέ τρόπο
εἴτε ἀξιέπαινο, εἴτε ἀξιοκατάκριτο. Δηλαδή·
α΄)
ἤ γιά τόν Θεό, ὅπως ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος
τούς ἀγαπᾶ ὅλους, καί ὅπως ἀγαπᾶ τόν ἐνάρετο κάποιος πού δέν εἶναι ἀκόμα
ἐνάρετος·
β΄)
ἤ γιά φυσικούς λόγους, ὅπως οἱ
γονεῖς ἀγαποῦν τά παιδιά τους καί ἀντιστρόφως·
γ΄)
ἤ ἀπό κενοδοξία, ὅπως ἐκεῖνος πού
δοξάζεται ἀγαπᾶ ἐκεῖνον πού τόν δοξάζει·
δ΄)
ἤ ἀπό φιλαργυρία, ὅπως ἐκεῖνος πού
ἀγαπᾶ τόν πλούσιο, ἐπειδή ἔλαβε κάτι ἀπ᾿ αὐτόν·
ε΄)
ἤ ἀπό φιληδονία, ὅπως ἐκεῖνος πού
ἱκανοποιεῖ ἀπό τόν ἄλλον τήν κοιλιά του ἤ τήν σαρκική του ἐπιθυμία.
Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι ἀξιέπαινος· ὁ
δεύτερος, οὔτε ἀξιέπαινος οὔτε ἀξιοκατηγόρητος· οἱ ὑπόλοιποι εἶναι ἐμπαθεῖς.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Β΄, Δεύτερη Ἑκατοντάδα τῶν
κεφαλαίων περὶ Ἀγάπης, 9(θ΄).