Σὰν ἀπὸ
πανδοχεῖο…
Μέγας Ἀντώνιος*
Ἀπ’ ἐκείνους ποὺ διανυκτερεύουν στὰ
πανδοχεῖα, μερικοὶ λαμβάνουν κρεβάτια. Ἄλλοι ὅμως, ποὺ δὲν ἔχουν κρεβάτι, κοιμοῦνται
κάτω στὸ ἔδαφος, κ’ ἐντούτοις ροχαλίζουν ὅπως ἀκριβῶς κ’ ἐκεῖνοι ποὺ κοιμοῦνται
στὸ κρεβάτι.
Κι
ἀφοῦ παραμείνουν μέχρι νὰ περάσει ἡ νύχτα, πρωΐ – πρωΐ μόλις χαράξει ἀφήνουν τὸ
κρεβάτι τους καὶ τὸ πανδοχεῖο καὶ φεύγουν ὅλοι μαζί, βαστάζοντας μόνο τὰ δικά τους
πράγματα.
Κατά
τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὅλοι ὅσοι γεννιοῦνται σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, καὶ ὅσοι ἔζησαν
μέτρια (δηλ. οἱ φτωχοὶ) καὶ ὅσοι ἔζησαν μὲ δόξα, πλοῦτο κ’ ἐπισημότητα,
βγαίνουν ἀπ’ τὴν ζωὴ ἀκριβῶς σὰν ἀπὸ πανδοχεῖο, χωρὶς νὰ παίρνουν μαζί τους
τίποτε ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις τοῦ βίου καὶ ἀπὸ τὰ πλούτη τους, παρὰ μόνο τὰ ἔργα τους, καλὰ ἢ κακά, ὅσα οἱ ἴδιοι ἔκαμαν στὴ ζωή τους.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Α΄, σελ. 9.(Φραστικὴ διασκευὴ ὑπὸ ἱερομ.
Ν.)