Ὁ Φθόνος
Μεγάλου Βασιλείου*
Ὁ
φθόνος εἶναι ἐφεύρεση τῶν δαιμόνων… πρόγευση (προοίμιο) τῆς κολάσεως… δρόμος
πού ὁδηγεῖ στή γέεννα τοῦ πυρός, στέρηση τῆς εὐτυχίας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ…
Τί πρέπει νά γίνει λοιπόν; Πῶς δέν θά ἔλθει
μέσα μας ἐξ ἀρχῆς αὐτή ἡ ἀσθένεια, ἤ πῶς θά ἀπαλλαγοῦμε ἄν μᾶς κυριεύσει;
Πρωτίστως, ἐάν δέν θεωροῦμε τίποτε ἀπό τά
ἀνθρώπινα ἀγαθά μεγάλο καί θαυμαστό καί ζηλεύουμε αὐτούς πού τό ἔχουν.
Οὔτε τόν πλοῦτο τῶν ἀνθρώπων, οὔτε τήν δόξα
πού μαραίνεται, οὔτε τήν σωματική εὐρωστία.
Διότι τό καθ᾿ αὐτό ἀγαθό δέν κατατάσσεται
στά φθαρτά καί παρερχόμενα πράγματα, ἀλλά στά αἰώνια καί ἀληθινά ἀγαθά, γιά τήν ἀπόλαυση τῶν ὁποίων ἔχουμε (ὅλοι)
κληθεῖ ἀπό τόν Θεό.
* Περὶ φθόνου, ΕΠΕ 6, 144-148.