Ζοῦσε μὲ
μεγάλη φτώχεια
Ἀπὸ
τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Ἀντίπα τοῦ Ἀθωνίτου*
Ἀνάμεσα στὰ πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ π.
Ἀντίπα ἦταν καὶ πολλοὶ πλούσιοι. Αὐτοί, σύμφωνα μὲ τὶς ὑποδείξεις του, ἔκαναν
μὲ εὐχαρίστηση δωρεὲς στὰ μοναστήρια, τόσο στὴν Ρωσία ὅσο καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Στὸν π.
Ἀντίπα δὲν ἄρεσαν καὶ τόσο τὰ ὑπερβολικὰ καὶ μεγαλόπρεπα οἰκοδομικὰ σχέδια τῶν
μονῶν. Ἔλεγε:
«Τόσα μοναστήρια στὴν Ρωσία
καὶ στὸ ἐξωτερικό! Παντοῦ κτίζουν, τρέχουν ἐδῶ κι ἐκεῖ. Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ κτισίματα
καὶ τὰ τρεχάματα εἶναι κοσμικὰ πράγματα. Ἡ ζωὴ τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ ἐκκλησία καὶ
τὸ ἔργο του ἡ ἐκτέλεση τοῦ κανόνος τῆς προσευχῆς».
Τὸ κελλὶ
τοῦ π. Ἀντίπα στὴ Σκήτη τῶν Ἁγίων Πάντων ἦταν πολὺ λιτό, σχεδὸν ἄδειο.
«Ἕνα
θησαυρὸ ἔχω», συνήθιζε νὰ λέει, «τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.
Αὐτὴν δὲν θὰ τὴν δώσω σὲ κανένα, ὅποιος καὶ νὰ μοῦ τὴ ζητήσει. Θὰ τὴν ἀφήσω στὸ μοναστήρι τοῦ Βαλαάμ».
Ζοῦσε μὲ μεγάλη φτώχεια. Δὲν εἶχε οὔτε κρεβάτι στὸ κελλὶ του, οὔτε καρέκλα, μόνο ἕνα μικρὸ τραπέζι καὶ ἕνα στασίδι. Ὅταν
«νικιόταν» ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ ὕπνου, ξάπλωνε σὲ μία σανίδα.
Οἱ πατέρες
τῆς Μονῆς τὸν τιμοῦσαν καὶ τὸν ἀγαποῦσαν ἰδιαιτέρως.
* Ἐκ τῶν βιβλίων: α΄) «Ὅσιος Ἀντίπας ὁ Ἀθωνίτης - Βίος καὶ Ἀκολουθία», ἔκδοση
Ἱεροῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν - Ἅγιον Ὄρος 2007, σ. 24-25.
Καί, β΄) Ἀρχιμ. Παντελεήμονος
νῦν Μητροπολίτου Ὄουλου «Πατερικὸν
τῆς Μονῆς Βαλαάμ», (μετάφραση Χριστοδούλης μοναχῆς), Β΄ ἔκδοση Ἱεροῦ
Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν - Ἅγιον Ὄρος 2008, σ. 139.