Μᾶς δίνει ζωή…
Στὴν
Κίνα κάποτε, ἕνας ἱεραπόστολος κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο.
Κάποιος ἀπ’ τοὺς ἀκροατές του μιὰ μέρα τὸν
πλησίασε καὶ τοῦ εἶπε:
- Γιατί δὲν κηρύττεις καὶ τίποτ’ ἄλλο; Τρεῖς
μέρες τώρα ὅλο γιὰ τὸν Χριστὸ μιλᾶς.
- Τί τρῶς γιὰ πρωϊνό;
- Ρύζι, ἦταν ἡ ἀπάντηση.
- Γιὰ μεσημεριανό;
- Ρύζι.
- Καὶ γιὰ βραδινό;
- Ρύζι.
- Καὶ τί ἔτρωγες τόσα χρόνια;
- Ρύζι, ἀπάντησε πάλι ὁ Κινέζος.
- Καλά, τοῦ λέει, γιατί τρῶς ρύζι κάθε μέρα;
Γιατί δὲν τρῶς καὶ τίποτ’ ἄλλο;
- Γιατὶ τὸ ρύζι μοῦ δίνει ζωή, ἀπάντησε
κεῖνος.
- Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο κι ἐγώ, εἶπε ὁ
ἱεραπόστολος, κηρύττω ἀχόρταγα τὸν Χριστό μας καὶ Κύριό μας, διότι αὐτὸς εἶναι ἡ ζωή μας, καὶ χωρὶς τὸν Χριστὸ δὲν
μποροῦμε νὰ ζήσουμε!
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄
ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)