Εἶπε Γέρων…(36)
Ὁ
δειλὸς ἄνθρωπος, διδάσκει ὁ σοφὸς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος, πάσχει κυρίως ἀπὸ δύο ψυχικὲς
ἀσθένειες. Ἀπὸ ὀλιγοπιστία κι᾿ ἀπὸ φιλοσωματία. Ὅποιος ἀγωνίζεται
νὰ νικήσει αὐτὰ τὰ δύο μεγάλα κακὰ εἶναι φανερὸ πὼς πιστεύει ὁλόψυχα στὸν Θεὸ
κι᾿ εἶναι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ ὅλα τὰ δυσάρεστα ποὺ τυχὸν Ἐκεῖνος θὰ παραχωρήσει.
Καταλαλῶντας
ὁ ὄφις τὸν Θεό, ἐπέτυχε νὰ βγάλει τοὺς πρωτοπλάστους ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Τὸ ἴδιο
κάνει κι᾿ ἐκεῖνος ποὺ καταλαλεῖ τὸν πλησίον του. Βαραίνει τὴν ψυχή του καὶ παρασύρει στὸ κακὸ ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἀκούει.
Ὁ
ἀββᾶς Μᾶρκος ἐρώτησε κάποτε τὸν ὅσιο Ἀρσένιο γιατί οἱ περισσότεροι εὐσεβεῖς καὶ
ἐνάρετοι νὰ φεύγουν ἀπὸ τὸν κόσμο μὲ πολλὲς θλίψεις καὶ στερήσεις.
—Οἱ θλίψεις γιὰ κείνους ποὺ τὶς δέχονται μὲ ὑπομονή, ἀποκρίθηκε ὁ Ὅσιος, εἶναι τὸ ἁλάτι ποὺ προλαβαίνει τὴν σήψη τῆς ἁμαρτίας καὶ κάνει τοὺς
ἀνθρώπους νὰ παρουσιάζονται στὸν Οὐρανὸ καθαροί.
—Γιατί πολεμᾶ μὲ τόση μανία τοὺς Μοναχοὺς ὁ διάβολος; ρώτησαν οἱ
Ἀδελφοὶ ἕναν πνευματικὸ Γέροντα. Πῶς ἔχει
τόση τόλμη;
—Ἂν ἤξεραν οἱ Μοναχοὶ νὰ προβάλουν ἀμέσως τὰ ἀμυντικά τους ὅπλα, τὴν ταπείνωση, τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὴν ὑπομονή,
δὲν θὰ τολμοῦσε ποτὲ ὁ διάβολος νὰ τοὺς πλησιάσει, ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας.
Ὅταν
σηκώνεσαι ἀπὸ τὸ στρῶμα, ἀδελφέ, συμβουλεύει κάποιος Γέρων, λέγε στὸν ἑαυτό σου: Σῶμα, ἐργάσου γιὰ νὰ τραφεῖς. Ψυχή, νῆφε γιὰ νὰ σωθεῖς.
Ὁ
ἀββᾶς Ἡσύχιος εἶπε: Μερικοὶ βασανίζονται ἀπὸ τριῶν εἰδῶν προβλήματα. Ἀπὸ ἐκεῖνα
ποὺ εἶχαν κάποτε. Ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔχουν τώρα, καὶ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ περιμένουν ὅτι θὰ ἔχουν.
Οἱ λύπες βέβαια θὰ ἔλθουν, ἀλλὰ τί θὰ
κερδίσουμε, ἂν σπεύσουμε καὶ τρέξουμε νὰ τὶς προϋπαντήσουμε;
Θὰ ἔχουμε ἀρκετὸ καιρὸ νὰ λυπηθοῦμε, ὅταν
ἔλθουν.
Στὸ μεταξύ, ἂς ἐλπίζουμε γιὰ καλλίτερα
πράγματα καὶ ἂς μένουμε σταθεροὶ ὥς τὸ τέλος.
Ἄφησε
τὸ παρελθὸν εἰς τὸ Ἔλεος τοῦ Θεοῦ· τὸ παρὸν εἰς
τὴν Ἀγάπη Του· καὶ τὸ μέλλον εἰς τὴν Πρόνοιά Του !