Ἐξομολόγηση. Θεία Κοινωνία

Ἐξομολόγηση. Θεία Κοινωνία

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου*

   Μοῦ ἀποκαλύπτετε μιά ὄχι τόσο εὐχάριστη κατάσταση τοῦ ἑαυτοῦ σας, χωρίς ὅμως νά καθορίζετε ἀκριβῶς τί σᾶς συμβαίνει. Ἡ μεταβολή ἐσωτερικῶν καταστάσεων καί διαθέσεων εἶναι συνηθισμένο φαινόμενο σέ ὅλους, ὅπως ἀκριβῶς καί στήν φύση ἄλλοτε ἔχουμε μιά ὁλόλαμπρη μέρα, ἄλλοτε μιά συννεφιασμένη καί ἄλλοτε καταιγίδες καί κεραυνούς.

   Ἀλλά νά: Ἐξομολογηθήκατε, κοινωνήσατε καί ἡ ψυχική εἰρήνη βασίλεψε καί πάλι μέσα σας. Ἀντιλαμβάνεσθε ἀπ᾿ αὐτό, ποῦ πρέπει νά καταφεύγετε γιά νά λάμπει στόν ὁρίζοντα τῆς ψυχῆς σας ὁλόφωτος ὁ ἥλιος.

   Γιά μιά περισσότερο ἀποδοτική ἐξομολόγηση σημειώνετε ὅλα ὅσα συνειδητοποιήσατε σάν ἁμαρτίες καί πλησιάζοντας τόν πνευματικό σας πατέρα παρακαλέστε τον νά τοῦ τά πεῖτε ὅλα ἀπό τίς σημειώσεις. Μετά μπορεῖ εἴτε ἐκεῖνος μόνος του νά σᾶς ρωτήσει γιά κάτι ἀκόμη, εἴτε ἐσεῖς νά τοῦ προτείνετε νά σᾶς ρωτήσει.

   Φεύγοντας μετά ἀπό μιά εἰλικρινῆ καί ταπεινή ἐξομολόγηση, νοιώθετε ἀνάλαφρος, σάν ν᾿ ἀπορρίψατε ἀπό πάνω σας ἕνα δυσβάστακτο φορτίο.

 

   Ὁ φόβος τοῦ θανάτου εἶναι σωτήριος. Ἐσεῖς ὅμως τόν στερεῖσθε, διότι δέν ἐλπίζετε στήν σωτηρία. Ἡ ἐλπίδα στόν σωτῆρα Χριστό δέν ἐξαφανίζει τόν φόβο τοῦ θανάτου.

   Νά σκέπτεσθε συχνά τόν θάνατο καί ὅλα τά ἐπακόλουθά του. Ἀπ᾿ αὐτά νά βγάζετε χρήσιμα συμπεράσματα καί νά τρέφετε μέσα σας ἐγκάρδια ἀφοσίωση στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

 

   Ἐφ᾿ ὅσον ἐξομολογηθήκατε καί λάβατε τήν ἄφεση, εἰρηνεύετε καί εὐχαριστεῖτε τόν Κύριο. Βέβαια ὁ ἐχθρός σᾶς δημιουργεῖ σύγχυση καί ἀμφιβολίες, ἐάν ἦταν ἔγκυρη ἡ συγχώρηση. Ἔχετε ὑπ᾿ ὄψιν σας ὅτι ἡ συγχώρηση εἶναι πάντοτε ἔγκυρη, ἀνεξάρτητα ἀπό τό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ πού τήν ἔδωσε. Στό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως εἶναι παρών ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἀκούει μέ τήν ἀκοή τοῦ πνευματικοῦ καί δίνει τήν συγχώρηση μέ τήν δική του φωνή.

 

   Ὁ φόβος καί ἡ ἀνησυχία πού σᾶς ἔρχονται κατά τήν προετοιμασία σας γιά νά μεταλάβετε, ὑποθέτω ὅτι προέρχονται ἀπό τόν ἐχθρό τῆς σωτηρίας μας. Φαίνεται ὅτι ἔχει κάποιο μερίδιο μέσα σας. Ἡ ἐξομολόγηση καί ἡ Θεία Κοινωνία τόν ζεματᾶνε καί τόν διώχνουν. Καί αὐτός προβλέποντάς το σηκώνει συναγερμό. Ἐσεῖς ὅμως μήν ἀπομακρύνεσθε ἀπό τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐνθύμηση τοῦ θανάτου… Καί αὐτό ὄχι μόνο κατά τήν διάρκεια τῆς ἑτοιμασίας γιά τήν Θεία Κοινωνία, ἀλλά πάντοτε.

 

   Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ. Ἀπευθύνεσθε σέ μένα, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά συμβουλευθεῖτε τόν πνευματικό σας. Δέν εἶναι σωστό νά καταφεύγετε πότε στόν ἕνα καί πότε στόν ἄλλο. Ὁ Θεός ὅρισε ὑπεύθυνο σύμβουλο γιά τόν καθένα τόν πνευματικό του πατέρα… Ὁ Κύριος νά σᾶς ἐλεεῖ καί νά σᾶς σώζει.

 

   Νά μεταλαμβάνετε συχνά τά Ἄχραντα Μυστήρια ἐφ᾿ ὅσον ὁ πνευματικός σᾶς τό ἐπιτρέπει. Προσπαθεῖστε ὅμως νά προσέρχεσθε πάντοτε μέ τήν ἀνάλογη προετοιμασία, μέ φόβο καί τρόμο καί ὄχι τυπικά καί ἀπό συνήθεια.

   Συνηθίσαμε καί δέν σκεπτόμαστε καθόλου τίς ζωογόνες εὐεργεσίες τοῦ ἡλίου. Ἔτσι ὑπάρχει κίνδυνος νά συνηθίσουμε τά Ἄχραντα Μυστήρια καί νά κοινωνοῦμε ἀδιάφορα…

   Σᾶς ἐνοχλεῖ ὁ σαρκικός ἀδελφός σας; Να τόν λυπᾶστε καί νά προσεύχεσθε γι᾿ αὐτόν. Νά τοῦ πεῖτε: «Ἐάν θέλεις νά μέ ἐπισκέπτεσαι, μήν ἀνοίγεις θρησκευτικές συζητήσεις, γιατί ἀπ᾿ αὐτές τίποτε δέν καταλαβαίνεις. Κι ἄν τολμήσεις νά μιλήσεις περιφρονητικά γιά τόν Θεό καί τά θεῖα πράγματα, θ᾿ ἀναγκασθῶ νά σέ διώξω καί νά σοῦ ἀπαγορέψω νά ξαναπατήσεις ἐδῶ».

   Καλά κάνετε πού δέν τόν δέχεσθε πάντοτε. Ἀλλά κι ἄν τελείως τοῦ ἀπαγορεύατε νά ἔρχεται, δέν θά ἦταν οὔτε συμφορά οὔτε ἁμαρτία.

* Ἀπό τό θαυμάσιο βιβλίο: «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ», ἐκδόσεις Ἱ. Μ. Παρακλήτου, Ὠρωποῦ Ἀττικῆς 1989, σελ. 35-37.