Εἶναι δεῖγμα ἐλλείψεως αὐτογνωσίας, φανερώνει ὑπερηφάνεια
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Μὴν ἑξοργίζεσαι καὶ μὴ κρίνεις αὐστηρὰ
τὸν ἀδελφό σου, ὅταν πέφτει σὲ κάποιο ἁμάρτημα. Νὰ εἶσαι ἐπιεικὴς στοὺς ἄλλους,
ἐνθυμούμενος ὅτι, στὸ κύλημα τῆς ζωῆς σου, διέπραξες καὶ σὺ πολλὲς ἁμαρτίες. Ὁ
Θεὸς εἶναι μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. Μᾶς συγχωρεῖ τόσα καὶ τόσα ἁμαρτήματα.
Θυμήσου τὰ λόγια τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, τοῦ «Πάτερ ἡμῶν»: «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις
ἡμῶν». Αὐτὰ τὰ λόγια μᾶς θυμίζουν ὅτι καὶ ἐμεῖς, πολλὲς φορές, παραβαίνουμε
τὸ θεῖο θέλημα. Ὅτι εἴμαστε μεγάλοι
ἔνοχοι ἀπέναντι τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅτι, μὲ τὸ νὰ τὸ φέρουμε αὐτὸ στὸ νοῦ μας, θὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν κατάκριση. Θὰ
παύσουμε νὰ κρίνουμε αὐστηρὰ τοὺς ἀδελφούς μας. Θὰ παύσουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε
δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά, δείχνοντας ἐπιείκεια στὸν ἑαυτό μας καὶ κρίνοντας αὐστηρὰ
τοὺς ἄλλους. Τὸ νὰ κατακρίνει κανεὶς τοὺς ἄλλους, εἶναι δεῖγμα ἐλλείψεως αὐτογνωσίας, φανερώνει ὑπερηφάνεια.
Μαρτυρεῖ ὅτι δὲν βλέπουμε τὴν μεγάλη ἀχρείωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἐλάχιστα
γνωρίζουμε τὸν πρᾶο καὶ ταπεινὸ Ἰησοῦ.
*
Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (63) σελ. 44.