Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου, ἤτοι τοῦ νέου Ἔτους.

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου, ἤτοι τοῦ νέου Ἔτους.

Ἑορτάζεται τὴν α΄ (1η) Σεπτεμβρίου

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου Χρόνου,

Ὦ καὶ Παλαιέ, καὶ δι᾿ ἀνθρώπους Νέε.

   Πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ἀδελφοί, ὅτι ἡ τοῦ Θεοῦ ἁγία Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερα τὴν Ἰνδικτιῶνα, γιὰ τρεῖς κυρίως αἰτίες:

   Πρῶτον, ἐπειδὴ καὶ αὐτὴ εἶναι ἀρχὴ τοῦ χρόνου· διὰ τοῦτο καὶ ὑπὸ τῶν παλαιῶν Ρωμαίων πολὺ ἐτιμᾶτο αὐτὴ ἀπὸ τ᾿ ἀρχαία ἀκόμη χρόνια. Ἰνδικτιὼν δὲ κατὰ τὴν Ρωμαϊκή, δηλ. Λατινικὴ γλῶσσα, σημαίνει ὁρισμός.

   Καὶ δεύτερον ἑορτάζει αὐτὴν ἡ Ἐκκλησία, ἐπειδὴ κατὰ τὴν σημερινὴ ἡμέρα πῆγε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς μέσα στὴν συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ τοῦ δόθηκε τὸ βιβλίο τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου, καθὼς γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Λουκ. δ΄), τὸ ὁποῖο ἀφοῦ ἄνοιξε ὁ Κύριος, ὤ τοῦ θαύματος! εὐθὺς βρῆκε τὸν τόπο ἐκεῖνο, ἤτοι τὴν ἀρχὴ τοῦ ἑξηκοστοῦ πρώτου κεφαλαίου τοῦ Ἡσαΐου, στὸν ὁποῖο εἶναι γραμμένα περὶ αὐτοῦ τὰ λόγια τοῦτα: «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ· οὗ ἕνεκεν ἔχρισέ με· εὐαγγελίζεσθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἐφέσει· κηρύξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν». Κι ἀφοῦ ἀνέγνωσε ὁ Κύριος τὰ περὶ αὐτοῦ λόγια τοῦτα, σφάλισε τὸ βιβλίο καὶ τὸ ἔδωκε στὸν ὑπηρέτη· ἔπειτα κάθισε καὶ εἶπε στὸν λαό, «ὅτι σήμερον ἐτελειώθησαν οἱ λόγοι τῆς Προφητείας ταύτης εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν»· κι’ ἔτσι ὁ λαὸς ἀκούγοντας αὐτά, θαύμαζε γιὰ τὰ χαριτωμένα λόγια, τὰ ὁποῖα ἔβγαιναν ἐκ τοῦ στόματός του, ὅπως τοῦτο γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (αὐτόθι).

   Εἶναι δὲ καὶ τρίτη αἰτία, γιὰ τὴν ὁποία ἡ ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κάνει σήμερα ἐνθύμηση τῆς Ἰνδίκτου κ᾿ ἑορτάζει τὴν ἀρχὴ τοῦ νέου χρόνου· δηλαδή, γιὰ νὰ γίνει –διὰ μέσου τῆς ὑμνωδίας καὶ ἱκεσίας, τὴν ὁποία προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἐν τῇ ἑορτῇ ταύτῃ–, ὁ Θεός ἵλεως σ᾿ ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ εὐλογήσει τὸν νέο χρόνο, καὶ χαρίσει τοῦτον σ᾿ ἐμᾶς εὐτυχῆ καὶ γεμᾶτον ἀπ᾿ ὅλα τὰ σωματικὰ ἀγαθά· καὶ γιὰ νὰ φωτίσει τὶς διάνοιές μας στὸ νὰ περάσουμε ὅλο τὸν χρόνο καθαρῶς καὶ μὲ ἀγαθὴ συνείδηση, καὶ στὸ νὰ εὐαρεστήσουμε τῷ Θεῷ μὲ τὴν φύλαξη τῶν ἐντολῶν του, κ᾿ ἔτσι νὰ τύχουμε τῶν ἐν Οὐρανοῖς αἰωνίων ἀγαθῶν. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 1ος, σελ. 46-49. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).