 |
| Ἱερὰ Σκήτη Ἁγίας Ἄννης |
Στὴ Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης…
Στή Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀπ᾿ τὴ θάλασσα ὁ δρόμος εἶναι πολὺ ἀνηφορικὸς καὶ κοπιαστικός. Οἱ Πατέρες, κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Αὐγούστου, ἀνέβαζαν μὲ τὴν πλάτη τὸ στάρι τους καὶ ὅ,τι ἄλλο ἦταν ἀπαραίτητο γιὰ τροφὴ καὶ συντήρηση κι ἀνέβαιναν μετὰ κόπου πολλοῦ βαρειὰ φορτωμένοι, γιατὶ πρὶν ἀπὸ 50 – 60 χρόνια δὲν ἐπιτρεπόταν νἄχει κανεὶς ὑποζύγια.
Μιὰ μέρα, ἕνας ὑποτακτικὸς νέος, ἐνῶ ἀνέβαζε τὸ φορτίο μὲ τὰ τρόφιμα στὴν πλάτη, ἀπὸ τὴ θάλασσα, νὰ τὸ πάει στὴν Καλύβα ποὺ ἦταν στὴ Σκήτη, κουρασμένος κάθισε νὰ ξεκουραστεῖ λίγο. Τότε ὁ Σατανᾶς δὲν ἔχασε καιρὸ κι ἄρχισε νὰ τὸν πειράζει μὲ διάφορους λογισμούς, καὶ νὰ τοῦ βάζει στὸ μυαλό, πὼς ἄδικα κοπιάζει κι ὅτι οἱ κόποι αὐτοὶ θὰ πᾶνε χαμένοι, γιατὶ γίνονται γιὰ τὸ σῶμα (δηλ. γιὰ τὴν ὑλικὴ τροφὴ) κι ὄχι γιὰ τὴν ψυχὴ καὶ μ᾿ ἄλλα παρόμοια τοῦ βασάνιζε τὸν νοῦ. Αὐτὰ τοῦ φέρανε κάποια ἀπροθυμία καὶ στενοχώρια μὲ ψυχικὴ θλίψη. Ἐκείνη ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ ἄκουσε μιὰ γλυκειὰ φωνή, ποὺ πληροφορήθηκε πὼς ἦταν φωνὴ τῆς Παναγίας, νὰ τοῦ λέγει:
«Γιατί στενοχωριέσαι καὶ θλίβεσαι παιδί μου; Οἱ κόποι σου δὲν θὰ πᾶνε χαμένοι, ὁ ἱδρώτας ποὺ χύνεις μὲ τόση προθυμία ν᾿ ἀνεβαίνεις αὐτὸν τὸν δύσκολο ἀνήφορο καὶ νὰ πηγαίνεις μὲ τὴν πλάτη τὸ φορτίο σου πάνω στὴν Σκήτη καὶ σὺ καὶ ὅλοι οἱ ἀδελφοὶ ποὺ κάνουν αὐτὸ τὸν κόπο, ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μας, ὁ Δεσπότης Χριστός, θὰ τὸ δεχθεῖ σὰν αἷμα μαρτυρικό, κι αὐτὰ ποὺ ἄκουσες νὰ τὰ πεῖς σ᾿ ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς νὰ ἀνεβάζουν ἀγόγγιστα τὸ φορτίο τους καὶ θὰ ἔχουν μισθὸ αἰώνιο!»
Ὁ Μοναχὸς ἐνθουσιασμένος ἀπ᾿ τὴν πληροφορία αὐτὴ τῆς Παναγίας, γεμᾶτος χαρὰ πῆγε στὸ Κυριακὸ καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ εἶπε στοὺς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μὲ χαρὰ καὶ προθυμία ἀνέβαζαν τὰ φορτία τους στὴν πλάτη ἀπὸ τὴν θάλασσα.
Σ᾿ ἀνάμνηση τοῦ θαύματος αὐτοῦ, οἱ Πατέρες, στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ποὺ ἀκούστηκε ἡ φωνή, ἔστησαν τὸ προσκυνητάρι στὸ ὁποῖο ἔβαλαν τὴν εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ τὴν εὐχαρίστησαν ποὺ τοὺς ἔδειξε μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ὅτι ἀναγνωρίζονται καὶ πληρώνονται οἱ κόποι τῶν Μοναχῶν καὶ κάθε ἀνθρώπου, ποὺ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Της ὑπομένουν…
Λίγο ἀργότερα μετὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, ἄλλος ὑποτακτικός, ἀπὸ πλούσια οἰκογένεια καταγόμενος, νέος στὴν ἡλικία, ἀνέβαζε ἀπὸ τὴ θάλασσα τὸ φορτίο του στὴν πλάτη καὶ ἀπ᾿ τὸν πολὺ κόπο, σὰν νὰ δυσανασχέτησε καὶ παρακάλεσε τὸ Γέροντά του, νὰ τοῦ ἐπιτρέψει νὰ χρησιμοποιεῖ ὑποζύγιο γιὰ νὰ ἀνεβοκατεβαίνει αὐτὸς ἀπὸ τὴ θάλασσα καὶ νὰ μεταφέρει τ᾿ ἀπαραίτητα τρόφιμα στὴν Καλύβα τους καὶ στὸν Γέροντά του. Ὁ Γέροντάς του, γνωρίζοντας τὴν ἀδυναμία τοῦ ὑποτακτικοῦ του, ἐπέτρεψε νὰ πάρει ἕνα γάϊδαρο γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν.
Μιὰ μέρα ποὺ ἀνέβαζε μὲ τὸ γαϊδουράκι τὸ φορτίο του, σὲ μιὰ στροφὴ ποὺ εἶναι τὸ δυσκολότερο σημεῖο τοῦ δρόμου, ἐκεῖ ἀκριβῶς βλέπει ἕνα λαμπροφορεμένο νέο νὰ βαστάει στὰ χέρια ἕνα σφουγγάρι μὲ τὸ ὁποῖο σκούπιζε τὸν ἱδρώτα ἀπ᾿ τὸ μέτωπο τῶν διερχομένων Πατέρων, καὶ τοὺς θύμιαζε. Τότε πλησίασε κι αὐτός, πρότεινε τὸ μέτωπό του καὶ περίμενε νὰ τὸν σκουπίσει, ἀλλὰ ὁ νέος ἀντὶ νὰ σκουπίσει αὐτόν, σκούπισε τοῦ γαϊδάρου τὸ μέτωπο! Κι ὅταν ὁ Μοναχὸς παραπονέθηκε, ὁ φαινόμενος νέος τοῦ εἶπε:
- Ἐγὼ ἀδελφέ, σκουπίζω, ἀρωματίζω καὶ πληρώνω μόνον αὐτοὺς ποὺ κοπιάζουν καὶ ἱδρώνουν, κι ὄχι ἐκείνους ποὺ ζητοῦν ἐδῶ ἀνέσεις!
Κι ὅταν εἶπε αὐτὰ ἔγινε ἄφαντος…
Ἀπ᾿ τὸ μάθημα αὐτό, ὁ νέος Μοναχός, δὲν μεταχειρίστηκε ἄλλη φορὰ τὸ ὑποζύγιο, ἀλλὰ μετὰ χαρᾶς μεγάλης μετέφερε κι αὐτὸς τὸ φορτίο του στὴν πλάτη ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι Πατέρες…
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ», Γ΄ ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 8-12-2020