Ἡ αὐτοτιμωρία τους…
Κάποτε
μερικοὶ αὐλικοὶ κατήγγειλαν στὸν εὐσεβῆ αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Μαρκιανό, ὅτι
κάποιοι πρώην φίλοι του τὸν φθονοῦν καὶ συνεχῶς τὸν κατηγοροῦν.
– Μὴ τοὺς ἀφήνεις, τοῦ εἶπαν, πρέπει νὰ τοὺς τιμωρήσεις.
Ἀλλὰ ὁ αὐτοκράτορας δὲν συμφώνησε μαζί τους.
Ἀποκρίθηκε ἤρεμα:
– Τοὺς λυποῦμαι κατάκαρδα. Ὁ
φθόνος εἶναι ἡ χειρότερη μορφὴ αὐτοτιμωρίας. Μόνοι τους τιμωροῦνται. Πρῶτα,
ἀπὸ τὸ φαρμάκι τοῦ πάθους τους. Κι ὕστερα, ἀπ’ ὅ,τι καλὸ βλέπουν στὰ ἔργα μου. Αὐτὴ ἡ τιμωρία τοὺς ἀρκεῖ.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄
ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)