Νὰ δοκιμάζουμε τὴν γλυκύτητα τῆς προσευχῆς
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Ὁ ἄνθρωπος διαρκῶς φθείρεται ἐξ αἰτίας
τῆς ἁμαρτίας. Ἔχει λοιπὸν ἀνάγκη ἑνὸς καθημερινοῦ Σωτῆρος, ποὺ διαρκῶς νὰ
βρίσκεται κοντά του. Αὐτὸς ὁ Σωτὴρ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ἀρκεῖ
νὰ τὸν ἐπικαλεῖσαι μὲ ζῶσα, φωτεινὴ πίστη καὶ θὰ σὲ σώζει. Ἄπειρες φορὲς μὲ
ἔσωσε ἔτσι καὶ ἐμένα. Αὐτὲς οἱ σωτηρίες ἦσαν τόσο ἔκδηλες, ὅπως, γιὰ
παράδειγμα, ἡ ἐπίσκεψη ἑνὸς ἐλευθερωτοῦ στὴν φυλακή, ἀπὸ ὅπου βγάζει ἕνα
κατάδικο. Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ λαμβάνουμε πεῖρα, στὴν ἴδια μας τὴν ζωή, αὐτῆς τῆς
δυνάμεως τῆς πίστεως. Νὰ δοκιμάζουμε τὴν
γλυκύτητα τῆς προσευχῆς. Τὸ αἴσθημα τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν.
* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν
Χριστῷ ζωή μου», (22), σελ. 27.