Ἡ ἁγία μάρτυς Σοφία καὶ οἱ τρεῖς θυγατέρες αὐτῆς Πίστις, Ἐλπὶς καὶ Ἀγάπη

Ἡ ἁγία μάρτυς Σοφία καὶ οἱ τρεῖς θυγατέρες αὐτῆς Πίστις, Ἐλπὶς καὶ Ἀγάπη

Ἑορτάζουν τὴν ιζ΄ (17η) Σεπτεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Εἰς τὴν Πίστιν Ἐλπίδα καὶ Ἀγάπην.

 

Τῇ πρὸς σὲ πίστει Πίστις, Ἐλπίς, Ἀγάπη,

Αἱ τρεῖς, Τριάς, κλίνουσιν αὐχένας ξίφει.

 

Εἰς τὴν Σοφίαν.

 

Εὐφραίνεται νῦν, ὡς Δαβὶδ ψάλλων λέγει,

Μήτηρ κατ’ εὐχὰς ἡ Σοφία ἐν τέκνοις.

Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Ἀγάπην τάμον, Ἐλπίδα, Πίστιν.

   Ἡ ἁγία Σοφία καὶ οἱ τρεῖς θυγατέρες αὐτῆς Πίστη, Ἐλπίδα καὶ Ἀγάπη ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀδριανοῦ ἐν ἔτει σκβ΄ (222) ἀπὸ γένος περιφανὲς καὶ λαμπρὸ τῆς Ἰταλίας· ἦσαν εὐσεβεῖς ἐκ προγόνων καὶ πολιτευόμενες θεοφιλῶς μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα καὶ ἀγάπη καὶ σοφία, καθὼς καὶ τὰ ὀνόματά τους φανερώνουν. Αὐτὲς λοιπὸν μεταβαίνοντας μιὰ φορὰ στὴν Ρώμη, ἐπειδὴ ἦσαν καὶ φημισμένες καὶ περιβόητοι γιὰ τὴν λαμπρότητα τοῦ γένους καὶ γιὰ τὴν εὐσέβεια στὸν Χριστό, διαβλήθηκαν στὸν βασιλέα Ἀδριανό· κ’ εὐθὺς φέρνονται μπροστά του διὰ μέσου τῶν προτεκτόρων· καὶ βλέποντάς τις ὁ βασιλέας, ἐθαύμασε. Γι’ αὐτό, ἀφοῦ χώρισε τὴν μητέρα Σοφία ἀπὸ τὶς θυγατέρες της, συνομίλησε μαζί της περὶ πίστεως· βλέποντάς την ὅμως ἄφοβη, φέρνει μπροστά του καὶ τὶς τρεῖς θυγατέρες της, κι ἄρχισε νὰ τὶς κολακεύει μὲ διάφορους τρόπους· κι ἐπειδὴ κατάλαβε ὅτι ἦσαν ἀνώτερες ἀπὸ κάθε κολακεία, γιὰ τοῦτο δοκίμασε τὴν κάθε μία χωριστά.

   Ἔτσι λοιπόν, παραστέκεται στὸν τύραννο ἡ Πίστη ἡ πρώτη ἀπὸ τὶς ἄλλες, ποὺ ἦταν δώδεκα χρόνων στὴν ἡλικία, κι ἐπειδὴ ἤλεγξε μὲ γενναιότητα τὶς κακοτεχνίες καὶ μηχανὲς τοῦ τυράννου, γιὰ τοῦτο τὴν ἔγδυσαν κι ἔθεσαν πίσω τὰ χέρια της· ἔπειτα τὴν ἔδειραν μὲ ραβδιὰ βαρύτατα, μετὰ ἔκοψαν τοὺς μαστούς της, καὶ ἀντὶ νὰ βγάλουν αἷμα, ἔβγαλαν γάλα· ὕστερα τὴν ἅπλωσαν πάνω σὲ μία σχάρα πυρακτωμένη, κι ἐπειδὴ ἔμεινε ἀβλαβὴς μὲ τὴν θεία βοήθεια, γιὰ τοῦτο τὴν ἔβαλαν μέσα σ’ ἕνα τηγάνι ἀναμμένο καὶ γεμάτο ἀπὸ πίσσα καὶ ἄσφαλτο· κι ἀφοῦ φυλάχθηκε ἀβλαβὴς κι ἀπ’ τὴν βάσανο αὐτή, τότε καταδικάσθηκε νὰ θανατωθεῖ μὲ τὸ ξίφος. Καὶ καθὼς πήγαινε στὸν τόπο τῆς καταδίκης, ἐπροπέμπετο ἀπὸ τὴν μητέρα της Σοφία, ἡ ὁποία τὴν παρακινοῦσε καὶ τὴν ἐνθάρρυνε νὰ δεχθεῖ μετὰ χαρᾶς τὸν θάνατο ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, κ’ ἔτσι ἀποκεφαλισθεῖσα ἡ μακαρία, ἔλαβε τὸ στεφάνι τῆς ἀθλήσεως.

   Ἔπειτα παραστέκεται στὸν τύραννο ἡ Ἐλπίδα ἡ δεύτερη ἀδελφή, ποὺ ἦταν δέκα χρονῶν, κι ἐπειδὴ ἔδειξε τὸν ἑαυτό της στερεὸ καὶ ἀμετάθετο στὴν πίστη, γιὰ τοῦτο δέρνεται μὲ ραβδιὰ κι αὐτὴ ὅπως ἡ πρώτη· ἔπειτα τὴν βάζουν μέσα σ’ ἀναμμένη κάμινο, τὴν ὁποία εὐθὺς ἔδειξε ἀνενέργητη μὲ τὴν θεία δύναμη. Ἔπειτα κρεμιέται πάνω σὲ ξύλο καὶ ξύνεται μὲ σιδερένια νύχια καὶ μετὰ τοῦτο τὴν βάζουν μέσα σ’ ἀναμμένο λέβητα γεμάτον ἀπὸ πίσσα καὶ ρητίνη· κι αὐτὴ μὲν ἀβλαβὴς διαφυλάττεται, πολλοὶ δὲ ἀπ’ τοὺς ἀπίστους θανατώθηκαν, ἀφοῦ χύθηκε αἰφνιδίως ἔξω τοῦ λέβητα ἡ πίσσα κ’ ἡ ρητίνη· στὸ τέλος δὲ καὶ αὐτὴ ἀποκεφαλίζεται, καὶ λαμβάνει τοῦ μαρτυρίου τὸ στεφάνι.

   Ἔπειτα παραστέκεται στὸν τύραννο ἡ τρίτη ἀδελφὴ Ἀγάπη, ποὺ ἦταν ἐννέα χρονῶν στὴν ἡλικία· κι ἐπειδὴ μὲ φρόνηση μεγάλη ὁμολόγησε τὴν εὐσέβεια, ἐξέπληξε τὸν τύραννο ἀλλὰ καὶ σὲ θυμὸ τὸν παρακίνησε· γιὰ τοῦτο κρεμιέται πάνω σὲ ξύλο, καὶ δέρνεται μὲ λουριὰ τόσο πολύ, ὥστε διαχωρίσθηκαν οἱ ἁρμοὶ τοῦ σώματός της. Κι ἀφοῦ, διὰ τῆς θείας χάριτος, ἔγινε πάλι ὑγιής, βάζεται μέσα σὲ κάμινο ποὺ κάηκε ἀπὸ διάφορες ὕλες. Μὲ ἐπιστασία δὲ θείου Ἀγγέλου, τὴν μὲν ἁγία διαφύλαξε ἡ κάμινος ἀβλαβῆ, τοὺς δὲ παρεστῶτες κι αὐτὸν ἀκόμη τὸν τύραννο, ἀφοῦ χύθηκε πρὸς τὰ ἔξω ἡ φλόγα, τοὺς ἅρπαξε καὶ μισοκαμμένους τοὺς ἄφησε. Ὁ δὲ ἀφρονέστατος Ἀδριανός, ἂν καὶ ἦταν μισοκαμμένος, πάλι δὲν ἔπαυσε ὁ ἀπανθρωπότατος, ἀλλὰ πρόσταξε νὰ διατρυπήσουν μὲ περόνη τὸ σῶμα τῆς μάρτυρος, κ’ ἔπειτα ἀποκεφάλισε κι αὐτήν, ὅπως καὶ τὶς ἄλλες δύο ἀδελφές της.

   Ἡ δὲ μητέρα τους Σοφία, εὐφρανθεῖσα, διότι γέννησε τέτοια εὐλογημένα τέκνα, καὶ εὐχαριστῶντας τὸν Κύριο, κήδευσε τὰ τίμια λείψανα τῶν θυγατέρων της καὶ μεγαλοπρεπῶς τὰ ἐνταφίασε. Ὕστερ’ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, ἐναγκαλιζόμενη τὸν τάφο τῶν θυγατέρων της παρεκάλεσε τὸν Θεὸ ν’ ἀποθάνει καὶ αὐτή, κι ἔτσι παρέδωκε τὴν μακαρία ψυχή της στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Στὶς θυγατέρες προστέθηκε καὶ ἡ μητέρα, τόσο κατὰ τὶς ψυχές, ὅσο καὶ κατὰ τὰ σώματα· διότι πλησίον στοὺς τάφους τῶν θυγατέρων της ἐνταφιάσθηκε κι αὐτὴ ἡ ἀοίδιμος.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 1ος, σελ. 159-161. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).