Διπλὸς
«Πάσῃ φυλακῇ
τήρει τὰς σὰς αἰσθήσεις.»
(Οἱ Ἱεροὶ νηπτικοί)
«Θοῦ, Κύριε,
φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.»
(Ψαλμ. ρμ΄ 3)
«Καὶ ἐπιδέσμους τέσσερες πρέπει
νἄχῃς μαζί σου
καὶ νἆν μαζί
σου διαρκῶς ὡς ποὺ νὰ βγῇ ἡ ψυχή σου».
Συμβούλευε ὁ Γέροντας τὸ νέο καλογέρι
ποὺ ἅγιος πόθος κι’ ἱερὸς εἶχε ’κεῖ πέρα φέρει.
«Ὁ πρῶτος θἆν’
στὰ μάτια σου, ὁ
δεύτερος στ’ αὐτιά σου
δεμένο θἆν’ τὸ στόμα σου, βουβὴ καὶ ἡ λαλιά σου».
«– Ὁ ἕνας,
Γέροντα, στ’ αὐτιά, ὁ ἄλλος θἆν’ στὰ μάτια
ἄλλος στὸ
στόμα, κι’ ἔχουμε τρία τ’ ὅλον κομμάτια.
Μὰ σὺ μοῦ
εἶπες τέσσερα, τί θέλει τὸ περίσσειο
τ’ ἄλλα μ’
ἀρκοῦν, νὰ περπατῶ στὸ δρόμο ’γὼ τὸν ἴσιο».
«– Ἄ! ξέχασα,
ναί, νὰ σοῦ πῶ καὶ τοῦτο ’δῶ ἀκόμα
διπλὸς θἆν’
ὁ ἐπίδεσμος αὐτὸς ποὺ θἆν’ στὸ στόμα!»
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου», τόμος Β΄,
Ἀθῆναι 1973, σελ. 109.)