Ἂς λέμε διαρκῶς τὴν νοερὰ προσευχὴ
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Δύο δυνάμεις, ἀπ’ εὐθείας ἀντίθετες ἡ
μία στὴν ἄλλη, μᾶς ἐπηρεάζουν: μία ἀγαθὴ
καὶ μία κακή, μία ζωοποιὸς καὶ μία θανάσιμη. Πνευματικὲς δυνάμεις καὶ οἱ δύο, εἶναι γι’ αὐτὸ καὶ
ἀόρατες. Ἡ ἀγαθὴ δύναμη, μὲς ἀπὸ τὴν πηγαία καὶ ἄδολη προσευχή μου, διώχνει τὴν
κακὴ δύναμη, ποὺ διατηρεῖ τὴν ἀποτελεσματικότητά της μόνον ἐφ’ ὅσον τῆς ἀφήνω
τόπο μέσα μου. Γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦμε κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιρροή της, ἂς λέμε διαρκῶς τὴν νοερὰ προσευχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ἔτσι ἀντιπαρατάσσουμε
στὸν ἀόρατο Διάβολο τὸν ἀόρατο Θεό, στὸν δυνατὸ τὸν Παντοδύναμο.
* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν
Χριστῷ ζωή μου», (25) σελ. 28, 29.