Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς

Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς

   Ὅταν ἔγινε Πάπας Ρώμης ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, ἔκτισε ἕνα Μοναστῆρι καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μὴν ἔχει κανένας ἀδελφὸς τῆς Μονῆς δικό του τίποτε, οὔτε ἕναν ὀβολό· ἀλλὰ ὅλα νἆναι κοινὰ σὲ ὅλους.

   Κάποιος Μοναχὸς τῆς Μονῆς, εἶχε ἀδελφὸ κοσμικὸ στὴν πόλη, ἀπ’ τὸν ὁποῖο ζήτησε πουκάμισο. Κι’ ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε τρία φλουριὰ γιὰ ν’ ἀγοράσει ὅ,τι ἤθελε. Τὰ κράτησε ὁ Μοναχὸς καὶ τἆχε μαζί του.

   Τὸ πληροφορήθηκε αὐτὸ ὁ ἅγιος Γρηγόριος, καὶ ὡς παραβάτη τῆς ἐντολῆς, –γιὰ νὰ παραδειγματίσει καὶ τοὺς ὑπόλοιπους– τὸν ἀπαγόρευσε νὰ μεταλαμβάνει τὰ Ἄχραντα Μυστήρια.

   Ὅταν, ὅμως, μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες πέθανε ὁ Μοναχὸς αὐτὸς ἀσυγχώρητος, καὶ πληροφορήθηκε τοῦτο ὁ Πάπας, τότε ἔγραψε τὴν συγχώρησή του καὶ πρόσταξε νὰ ἀναγνωσθεῖ στὸν τάφο τοῦ νεκροῦ Μοναχοῦ.

   Τὴν νύκτα, λοιπόν, ἐκείνη μετὰ τὴν λύση τοῦ κανόνα καὶ τὴν συγχωρητικὴ εὐχή, εἶδε στὸν ὕπνο του ὁ Ἡγούμενος τὸν Μοναχὸ καὶ τοῦ λέει:

   – Ἀδελφέ, δὲν πέθανες;

   Τοῦ ἀπαντᾶ ὁ νεκρός:

   – Ναί, Γέροντα.

   Κι ὁ Ἡγούμενος τοῦ λέγει:

   – Καὶ ποῦ βρίσκεσαι ὥς τώρα;

   Καὶ ὁ νεκρὸς Μοναχὸς τοῦ ἀπαντᾶ:

   – Πίστεψέ με, Δέσποτά μου, ἕως τώρα στὴν φυλακὴ βρισκόμουν· ἀλλὰ σήμερα ἀπολύθηκα τοῦ δεσμοῦ καὶ συγχωρήθηκα γιὰ τὰ τρία νομίσματα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἤμουν δεμένος!...

   Ἀπὸ τὸ γεγονὸς τοῦτο, ἔγινε γνωστὸ σ’ ὅλους, ὅτι ὅταν διαβάστηκε τὸ συγχωρητικὸ γράμμα στὸν τάφο του, τότε μόνο ἐλευθερώθηκε ἡ ψυχή του ἀπ’ τὰ δεσμά.

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄ ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)