Ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Νικηφόρου
πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Ἑορτάζει τὴν ιγ΄
(13η) Μαρτίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Νίκης ἑορτὴν ἡ πόλις, Νικηφόρε,
Δοχὴν ἄγει σου Λειψάνου νικηφόρου.
Χοῦς τρισκαιδεκάτῃ Νικηφόρου ἄστυ ἐσήχθη.
Ἀφοῦ καθαιρέθηκε ἀπὸ τὸν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὁ ψευδοπατριάρχης, μᾶλλον δὲ Μαντιάρχης Ἰωάννης ὁ παράνομος, ἀνέβηκε στὸν θρόνο ὁ ἁγιώτατος Πατριάρχης Μεθόδιος, ἐν ἔτει ωμγ΄ (843), ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τ’ ἄλλα κατορθώματά του κατόρθωσε καὶ τοῦτο, καὶ εἶπε τὰ λόγια αὐτὰ στοὺς βασιλεῖς Μιχαὴλ καὶ Θεοδώρα τὴν μητέρα του, ὅτι δὲν εἶναι δίκαιο νὰ μὴ μεταφερθεῖ στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ τίμιο καὶ ἱερὸ λείψανο τοῦ αἰδεσίμου καὶ πανοσίου ἐν Πατριάρχαις Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος γιὰ τὴν ὀρθόδοξη κι ἀμώμητη πίστη ἐξορίσθηκε ἀπ’ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο καὶ τελείωσε τὴν ζωή του στὴν ἐξορία.
Σὲ τοῦτα λοιπὸν
τὰ λόγια πείσθηκαν οἱ ἀνωτέρω βασιλεῖς, κ’ εὐθὺς ἀπέστειλαν ἀνθρώπους γιὰ νὰ
φέρουν τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου· μαζί τους πῆγε κι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης
Μεθόδιος, τὸν ὁποῖο ἀκολούθησαν ἱερεῖς καὶ μοναχοί. Ἀφοῦ βρῆκαν δὲ τὸ τίμιο τοῦ
ἁγίου λείψανο ὅλως διόλου ἄφθαρτο καὶ ὁλόκληρο, διαφυλαγμένο ἔτσι γιὰ διάστημα δεκαεννέα
χρόνων, ἔβαλαν αὐτὸ στὸ βασιλικὸ πλοῖο καὶ τὸ ἔφεραν στὴν Κωνσταντινούπολη μὲ
λαμπάδες καὶ ὕμνους πνευματικούς.
Κι ὅταν τὸ
πλοῖο περνοῦσε τὸ πέραμα τῆς ἀκροπόλεως, τότε ὁ βασιλιᾶς κι ὅλη ἡ Σύγκλητος βαστάζοντας
λαμπάδες στὰ χέρια προϋπαντοῦσαν τὸ ἅγιο λείψανο καὶ τὸ ἀσπαζόντουσαν· ἔπειτα τὸ
σηκώσανε ἐπάνω στοὺς ὤμους τους καὶ τὸ ἀπέθεσαν στὴν μεγάλη ἐκκλησία. Κ’ ἐκεῖ ἀφοῦ
ἔκαμαν ἀγρυπνία, τὸ πρωῒ πῆραν πάλι αὐτὸ στοὺς ὤμους τους καὶ τὸ ἔφεραν στὸν
ναὸ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων τῶν μεγάλων, κατὰ τὴν δεκάτη τρίτη τοῦ μηνὸς Μαρτίου, ἡμέρα
κατὰ τὴν ὁποία πῆγε καὶ στὴν ἐξορία. Ἡ κυρίως μνήμη τοῦ ἁγίου Νικηφόρου
ἑορτάζεται τὴν δευτέρα (2α) τοῦ Ἰουνίου.
Ταῖς Αὐτοῦ
ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν»
τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 82, 83. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).