Εἶπε Γέρων…
Ἀδύνατον
εἶναι νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπαθής, ἂν δὲν κατοικήσει μέσα του ὁ Θεός, ἔλεγε
ἄλλος Πατήρ.
Ὅπως
τὸ χῶμα ποὺ πατᾶμε δὲν ἔχει φόβο νὰ πέσει, ἔλεγε κάποιος Γέροντας, τὸ ἴδιο κι ὁ
ταπεινὸς ἄνθρωπος.
Κι
ἄλλος Πατὴρ ἔλεγε: Ὁ ταπεινόφρων ταπεινώνει τοὺς δαίμονες. Ὁ ὑπερήφανος
περιπαίζεται ἀπ᾿ αὐτούς.
Ἀληθινὴ
ξενιτεία εἶναι νὰ γνωρίζει νὰ συγκρατεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν γλῶσσα του ὅπου κι ἂν
βρίσκεται, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Τιθόης.
Πῆγε
μιὰ μέρα νὰ πάρει νερὸ ἀπὸ τὸ πηγάδι τῆς σκήτης ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς καὶ βρῆκε ἐκεῖ
τὸν νεαρὸ μοναχὸ Ζαχαρία, ἀφοσιωμένο στὴν προσευχή, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ
νὰ τὸν ἐπισκιάζει.
Ἂν
ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀνέχεται, ὅταν δουλεύουμε στὴν ἁμαρτία, ἔλεγε ἕνας
σοφὸς Γέροντας, πόσο μᾶλλον ἡ εὐσπλαγχνία του θὰ μᾶς δυναμώσει, ὅταν
ἀγωνιζώμεθα γιὰ τὸ καλό.