Ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Εὐδοκία
Ἑορτάζει τὴν α΄
(1η) Μαρτίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἡ Σαμαρεῖτις οὐχ ὕδωρ Εὐδοκία,
Ἀλλ’ αἷμα, Σῶτερ, ἐκ τραχήλου σοι φέρει.
Μαρτίου ἀμφὶ πρώτῃ ἡ Εὐδοκία ξίφος ἔτλη.
Ἡ ἁγία Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἡλιούπολη1, ποὺ βρίσκεται στὴν ἐπαρχία Λιβανησίας τῆς Φοινίκης, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ, καὶ ἦταν ἄπιστη καὶ εἰδωλολάτρις. Τὴν πρότερη ζωή της ἔζησε στὴν πορνεία κι ἀκολασία καί, ἐπειδὴ εἵλκυσε πολλοὺς ἐραστὲς μὲ τὴν ὡραιότητά της, γι’ αὐτὸ συνάθροισε καὶ πολὺ πλοῦτο· ὕστερα ὅμως πίστεψε στὸν Χριστὸ διὰ μέσου ἑνὸς μοναχοῦ, Γερμανοῦ ὀνομαζόμενου, τὸν ὁποῖο ἄκουσε νὰ διαβάζει ψυχωφελεῖς λόγους περὶ εὐσέβειας καὶ μετανοίας. Βαπτίσθηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Θεόδοτο ἀφοῦ πρῶτα πείσθηκε στὶς θεϊκὲς ἀποκαλύψεις, τὶς ὁποῖες ἀξιώθηκε νὰ δεῖ.
Διότι
αὐτή, ὁδηγημένη ἀπὸ θεῖο ἄγγελο, ἦλθε σὲ ἔκσταση καὶ τῆς φάνηκε ὅτι ἀνέβηκε
στὸν οὐρανὸ κι ὅτι εἶδε τοὺς ἁγίους ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι συγχαιρόντουσαν γιὰ τὴν
ἐπιστροφή της· εἶδε ὅμως κ’ ἕναν μαῦρο καὶ ἀσχημότατον στὸ πρόσωπο, ὁ ὁποῖος
ἔτριζε τὰ δόντια καὶ φώναζε ὅτι ἀδικεῖται ἂν τὴν πάρει κάποιος ἀπ’ τὰ χέρια
του. Κι ὅταν λοιπόν, ἦλθε στὸν ἑαυτό της διαμοίρασε στοὺς φτωχοὺς ὅλον τὸν κακοσυναγμένο
πλοῦτο της καὶ πορεύθηκε σ’ ἕνα μοναστῆρι ὅπου ἔγινε μοναχή.
Ἀφοῦ δὲ
καλῶς διάνυσε τὸν δρόμο τῆς ἀσκήσεως, ὁδηγήθηκε στὸν Αὐρηλιανό, ὅταν τὴν
διέβαλαν ὡς Χριστιανὴ οἱ πρώην ἐραστές της. Κ’ ἐπειδὴ θαυματούργησε καὶ
ἀνέστησε τὸν γυιὸ τοῦ βασιλιᾶ, ἑλκύει τὸν βασιλιᾶ στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ὕστερ’
ἀπὸ χρόνια ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα τῆς Ἡλιουπόλεως Διογένη καί, ἐπειδὴ πάλι
θαυματούργησε, ἀφέθηκε πάλι ἐλεύθερη ἀπ’ τὸν ἡγεμόνα. Μετὰ ταῦτα, ὅταν ἔγινε
ἡγεμόνας ὁ Βικέντιος, τότε καὶ ἡ μακαρία αὐτὴ ἀποκεφαλίσθηκε ἀπ’ ἐκεῖνον κ’
ἔτσι ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸ ἄφθαρτο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Ταῖς Αὐτῆς
ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς
τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 12, 13. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).
1. Τὸ σημερινὸ Μπάαλμπεκ τοῦ Λιβάνου.