Δύο παγῖδες τοῦ Σατανᾶ

Δύο παγῖδες τοῦ Σατανᾶ:

Ἀφάνεια – Κατάπληξη

Τοῦ μακαριστοῦ

Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου*

 «Καὶ εἰσπορεύονται εἰς Καπερναούμ· καὶ εὐθέως τοῖς σάββασιν εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκε. καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ·ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς. Καὶ ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ, καὶ ἀνέκραξε λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ. καὶ σπαράξαν αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ κράξαν φωνῇ μεγάλῃ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ. καὶ ἐθαμβήθησαν πάντες, ὥστε συζητεῖν πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντας· τί ἐστι τοῦτο; τίς ἡ διδαχὴ ἡ καινὴ αὕτη, ὅτι κατ᾿ ἐξουσίαν καὶ τοῖς πνεύμασι τοῖς ἀκαθάρτοις ἐπιτάσσει, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ; καὶ ἐξῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺς εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τῆς Γαλιλαίας.»

 (Μάρκ. α΄ 21-28)

 

 «Καὶ κατῆλθεν εἰς Καπερναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασι· καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγος αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου, καὶ ἀνέκραξε φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ. καὶ ῥῖψαν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ᾽ αὐτοῦ, μηδὲν βλάψαν αὐτόν. καὶ ἐγένετο θάμβος ἐπὶ πάντας, καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες· τίς ὁ λόγος οὗτος, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασι, καὶ ἐξέρχονται; καὶ ἐξεπορεύετο ἦχος περὶ αὐτοῦ εἰς πάντα τόπον τῆς περιχώρου.»

 (Λουκ. δ΄ 31-37)

   Μεγάλες ἀλήθειες μεγάλα μαθήματα. Μεγάλες ἀλήθειες ἀπὸ τὴν παροῦσα περικοπὴ τοῦ Εὐαγγελίου, μεγάλα μαθήματα γιὰ τὴν ζωή μας. Νὰ δοῦμε πρῶτον τὶς Εὐαγγελικὲς ἀλήθειες, γιὰ νὰ ἔλθουμε ἔπειτα στὰ μαθήματα τῆς ζωῆς.

   Α) Εὐαγγελικὲς Ἀλήθειες. Στὴν παροῦσα περικοπὴ συζητοῦν ὁ διάβολος καὶ ὁ Χριστός, τὸ σκότος καὶ τὸ φῶς, τὸ ψεῦδος καὶ ἡ ἀλήθεια. Τί λέγει ὁ διάβολος; Τοῦτος εἶναι πατέρας τοῦ ψεύδους. Βρισκόμενος ὅμως ἐνώπιον τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς ἀληθείας ὁμολογεῖ τὴν ἀλήθεια. Τί ὁμολογεῖ;

   1) ὅτι μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση. «Ἔα τί ἡμῖν καὶ σοὶ Ἰησοῦ Ναζαρηνέ;».

   2) Ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἀνώτερός του καὶ τὸ ἔργο του εἶναι νὰ καταστρέψει τὸ ἔργο τοῦ διαβόλου· «ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς».

   3) Ὁμολογεῖ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὄχι μόνο δυνατὸς ἐχθρός τους, ἀλλὰ καὶ Ἅγιος. «Οἶδα σε τὶς εἶ ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ».

   Τὰ τρία αὐτὰ πράγματα, ἂν καὶ προέρχονται καὶ διότι προέρχονται ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ διαβόλου, ἔχουν μεγάλη ἀξία, μεγάλη ἀλήθεια. Δὲν ὁμιλοῦν πατέρες τῆς ἐκκλησίας, ὁ ἴδιος ὁ Θεός, οἱ ὁποῖοι διάκεινται εὐμενῶς ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς, ὁ ἐχθρικώτατος στὸν Χριστό. Διὰ τοῦτο ἡ μαρτυρία του εἶναι ἀληθής, σπουδαία.

   Τὸ φυσικὸ σκοτάδι, ὅταν βρεθεῖ μπροστὰ στὸ φῶς, φεύγει καὶ δυναμώνει τὸ φῶς, τὸ ὁποῖο εἶναι φωτεινότερο, ὅταν ἀποκρούει τὸ σκοτάδι. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὸ ἠθικὸ σκοτάδι, στὸν διάβολο, ὅταν ἀτενίσει τὸ ἠθικὸ φῶς, τὸν Χριστό, ὑποχωρεῖ. Λέγει τὴν ἀλήθεια· ὁ Χριστὸς τί λέγει; Βεβαιώνει διὰ τῶν πράξεων, ὅ,τι διὰ τῶν λόγων ὁμολόγησε ὁ Διάβολος. Ὁ Διάβολος ὁμολογεῖ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι δυνατώτερος ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἦλθε νὰ καταστρέψει τὸ ἔργο του. Γιὰ τοῦτο διατάσσει αὐτὸν νὰ ἐξέλθει τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ τὸ δαιμόνιο «ῥῖψαν αὐτὸν εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ μηδὲν βλάψαν αὐτόν». Ἡ προφορικὴ ἀλήθεια τοῦ Σατανᾶ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἀνώτερός του βεβαιώνεται διὰ τῶν ἔργων. Ὁ Σατανᾶς ρίχνοντας τὸν δαιμονισμένο κατὰ γῆς ἔδειξε τὴν κακία του. Μὴ μπορῶντας ὅμως νὰ βλάψει τὸν δαιμονισμένο φάνηκε ἡ δύναμη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

   Πόσο πολύτιμη εἶναι γιὰ μᾶς ἡ ἀλήθεια αὐτὴ τοῦ Σατανᾶ καὶ ἡ διὰ τῶν πραγμάτων ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἀπόδειξη αὐτῆς! Ἕκαστος τούτων διὰ τοῦ ἰδιαιτέρου τρόπου βεβαιώνουν τὴν ἀλήθεια. Ἐνῶ ὁ Κύριος βεβαιώνει τὴν ἀλήθεια τούτη, ἀρνεῖται ν’ ἀκούει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ διαβόλου, ὅτι εἶναι Ἅγιος. Γιατί; Οὐδεμία συμμαχία θέλει μὲ τὸν Διάβολο, οὐδεμία βοήθεια, οὐδεμία μαρτυρία ἀπ’ αὐτόν, δὲν θέλει τὸν Διάβολο ἱεροκήρυκά του. Γιὰ τοῦτο τὸν διατάσσει λέγοντας «φιμώθητι». Ὁ Χριστὸς εἶναι ἀλήθεια αὐτάρκης. Δὲν ἔχει ἀνάγκη τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ψεύδους γιὰ νὰ προοδεύσει.

   Βαθυστόχαστη ἡ διπλῆ αὐτὴ συμπεριφορὰ τοῦ Κυρίου μας, ὥστε ὁ Κύριος τὴν ἀνωτερότητά του, ἡ ὁποία ὁμολογήθηκε ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ, ἀποδεικνύει διὰ τῶν ἔργων, τὴν δὲ συμμαχία μὲ αὐτὸν ἀρνεῖται. Ἐκ τοῦ Διαβόλου καὶ τοῦ Χριστοῦ δυνάμεθα νὰ συμπεράνουμε, ὅτι ὁ διάβολος μέχρις ὅτου ἔλθει ἐνώπιον τοῦ φωτὸς ἦταν ἀφανής. Τώρα ποὺ ἀτενίζει τὸ φῶς ζητεῖ συμμαχία μὲ Αὐτό. Αὐτὲς εἶναι γενικῶς οἱ δύο παγῖδες τοῦ Σατανᾶ:

   1) Ἀφάνεια

   2) Κατάπληξη – Συμμαχία.

   Ἀπὸ αὐτὲς ἔχουμε μεγάλα μαθήματα.

   Β) Μεγάλα μαθήματα γιὰ τὴν ζωή: Ὁ Σατανᾶς ἢ κάνει τὸν ψόφιο κοριὸ ἢ ζητεῖ συμμαχία. Ὁ Διάβολος ψόφιος κοριός. Δὲν ὑπάρχει διάβολος λέγουν. Καὶ ποιοὶ λέγουν τοῦτο; οἱ ἄνθρωποι τοῦ Διαβόλου!  Ὁ Διάβολος δὲν εἶναι παρὰ μία κακία μία δύναμη τοῦ ἀνθρώπου. Κι αὐτοὶ ποὺ τὰ λέγουν ὀνομάζονται Χριστιανοὶ καὶ μάλιστα ὀρθόδοξοι! Μεγάλη ἀπάτη αὐτὴ τοῦ Σατανᾶ, ὁ ὁποῖος κατὰ τὸν πλέον Σατανικώτερο τρόπο φαίνεται σὰν ψόφιος κοριός! Σᾶς ἀπαντῶ: Ἕνα μικρὸ παιδάκι συζητᾶ μὲ τ’ ἄψυχα παιχνίδια του, διότι βλέποντάς τα νὰ ἔχουν κάποια δύναμη, νομίζει, ὅτι καὶ ἐκεῖνα ὅπως κι αὐτὸ εἶναι πρόσωπα, διότι τὰ μικρὰ παιδιὰ ἀποδίδουν προσωπικὴ κίνηση σὲ κάθε μηχανικὴ κίνηση. Ποιὸς ὅμως ἡλικιωμένος μορφωμένος ἄνθρωπος συζητᾶ μὲ δυνάμεις μεγάλες ἢ μικρές, ἂν αὐτὲς δὲν εἶναι προσωπικές; Οὐδείς. Ἐδῶ συζητᾶ ὁ Χριστὸς μὲ τὸν Διάβολο. Θὰ συζητοῦσε ὁ Χριστὸς ὁ πλέον σοφὸς μὲ τὸν Διάβολο, ἂν αὐτὸς ἦταν δύναμη μηχανική, τυφλή;

   Ἐκτὸς αὐτοῦ βλέπουμε καὶ τὸν Διάβολο νὰ συζητᾶ μὲ τὸν Χριστό. Εἶναι δυνατὸν ποτὲ δύναμη φυσικὴ μηχανικὴ νὰ συζητᾶ καὶ μάλιστα μὲ τὸν Θεὸ καὶ νὰ λέγει τέτοιες μεγάλες ἀλήθειες; Ποιὸς ποτὲ συζήτησε μὲ τὸν κεραυνό, ποὺ εἶναι κι αὐτὸς μία δύναμη κακή; Μὲ ποιὸν ποτὲ συζήτησε ὁ κεραυνὸς καὶ εἶπε τέτοιες ἀλήθειες; Ὄχι! Διάβολος ὑπάρχει. Καὶ ὑπάρχει περισσότερο σ’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὸν ἀρνοῦνται! Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸ ὡς Θεό, υἱὸν Θεοῦ. Ἂν δὲν συμμορφωθοῦν ὅμως πρὸς τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὸν Σατανᾶ, διότι καὶ αὐτὸς ὁμολόγησε, ὅπως εἴδαμε, τὸν Ἰησοῦ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, οὐδόλως ὅμως ὠφελήθηκε ἀπ’ αὐτὴ τὴν ὁμολογία.

   Ἰδοὺ ἡ πρώτη παγίδα τοῦ Σατανᾶ καὶ ἡ ἀναίρεση τούτης βάσει τῆς πηγῆς τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου. Κάνει τὸν ψόφιο κοριὸ καὶ εἶναι καταχθόνιος δύναμη!

   Δεύτερη εἶναι ἡ παγίδα τῆς καταπλήξεως ποὺ προξενεῖ ὁ Σατανᾶς καὶ ζητᾶ συμμαχία ἀφανῆ ἢ φανερή. Συμμαχία ἀφανὴς εἶναι ἡ δικαιολογία κάθε ἁμαρτίας. Μπορεῖς νὰ μὴ κλέψεις, νὰ μὴ πεῖς ψέμματα, νὰ μὴ ἁμαρτήσεις σαρκικῶς κ.λ.π. Συμμαχία φανερὴ εἶναι ἡ χρησιμοποίηση μαγικῶν μέσων γιὰ τὴν ὑγεία σου μὲ τὴν δικαιολογία, ὅτι πᾶς γιὰ καλό. Πρὸς δικαιολογία τῆς συμμαχίας τούτης προβάλλεται ἡ συκοφαντία τῆς ἐκκλησίας, ὅτι δέχεται τὰ μάγια, διότι ἔχει εὐχὲς ἐναντίον τῶν γητευμάτων! Ἀλλὰ ἡ χειρότερη συμμαχία ἢ καλύτερα νὰ ποῦμε παράδοση ἄνευ ὅρων εἶναι τὰ διαβολοστέλματα. Καὶ βλέπετε: μητέρες νὰ παραδίδουν τὰ παιδιά τους στὸν Σατανᾶ. Βλέπετε ἀδελφοὺς νὰ διαβολοστέλνουν τὶς ἀδελφές τους, φίλους τοὺς φίλους τους, προϊσταμένους τοὺς ὑφισταμένους τους φανερά, ὑφισταμένους τοὺς προϊσταμένους τους κρυφά, μονολογοῦντες.

   Ἐὰν ὁ Κύριος ἀρνήθηκε τὴν συμμαχία τοῦ Διαβόλου, ὁ ὁποῖος αὐθόρμητα προσφέρθηκε νὰ ἐξυπηρετήσει ὁμολογῶντας τὸν Χριστὸ Ἅγιο, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς πρέπει ν’ ἀποφεύγουμε τὴν συμμαχία μαζί του δεχόμενοι τὰ σατανικὰ μάγια ὡς μέσα θεραπείας ἢ παραδίδοντας τοὺς ἄλλους στὸν Σατανᾶ; Ὁ Μέγας πολιτικὸς Γλάδστων¹ ἔλεγε περὶ τοῦ Πονηροῦ: Πρὶν πέσουμε στὴν ἁμαρτία, ὁ Σατανᾶς εἶναι παράσιτο ἤτοι ψόφιος κοριός, ὅταν ὅμως ἁμαρτήσουμε γίνεται τύραννος!

   Στὶς ὄχθες τοῦ Γάγγη ποταμοῦ κήρυττε κάποιος ἱεραπόστολος περὶ τοῦ Σατανᾶ. Ἕνας Βραχμᾶνος λέγει: Ἀφοῦ ὁ Διάβολος πειράζει τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ ἁμαρτάνει δὲν φταίει ὁ ἄνθρωπος ἀλλὰ ὁ Διάβολος. Συμφώνησαν μὲ τὸν Βραχμᾶνο οἱ παριστάμενοι ἰθαγενεῖς. Ὁ Ἱεραπόστολος δείχνοντας μία λέμβο μέσα στὸ ποτάμι γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπους ἐρωτᾶ τὸν Βραχμᾶνο: Ἐὰν διατάξω καὶ σφαγοῦν οἱ ἄνθρωποι τῆς λέμβου, ποιὸς εἶναι ἔνοχος ἐγὼ ἢ οἱ ἐκτελεστὲς τῆς διαταγῆς μου; Ὁ Βραχμᾶνος ἀπαντᾶ: Ὅλοι σας. Ἑπομένως φταῖνε ὁ δαίμονας καὶ οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀκοῦνε.

   Ὥστε καὶ Διάβολος ὑπάρχει καὶ μακριὰ ἀπ’ αὐτόν. Τὸ πρῶτο μᾶς τὸ δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος, ὁ ὁποῖος συνομίλησε μὲ τὸν Χριστό. Τὸ δεύτερο μᾶς τὸ εἶπε ὁ Κύριος. Ἐμπρὸς λοιπόν. Πίστη, ὅτι ὑπάρχει Διάβολος ἀλλὰ καὶ μακρὰν αὐτοῦ.

* Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ», δεύτερος τόμος, Καλάμαι 1952, σελ. 143-145. (Οἱ μικρὲς φραστικὲς παρεμβάσεις καὶ τὰ ἔντονα στοιχεῖα, ὑπὸ ἱερομ. Ν.)

1. William Ewart Gladstone (1809 - 1898).