Ὁ ὅσιος Ἱλαρίων ὁ μέγας

Ὁ ὅσιος Ἱλαρίων ὁ μέγας

Ἑορτάζει τὴν κα΄ (21η) Ὀκτωβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἐν δάκρυσι πρὶν καὶ πόνοις σπείρας κάτω,

Ἱλαρίων θέριζε νῦν χαίρων ἄνω.

Ὕστατα Ἱλαρίων κοιμήσατο εἰκάδι πρώτῃ.

   Ὁ ἅγιος Ἱλαρίων ὁ μέγας ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου ἐν ἔτει τλγ΄ (333) γεννημένος καὶ ἀναθρεμένος στὴν πόλη τῶν Γαζαίων¹ ἀπὸ γονεῖς ἄπιστους (εἰδωλολάτρες)· γιὰ τὴν ἀγάπη δὲ τῶν μαθημάτων (γραμμάτων) πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια, κι ἐκεῖ ἀφοῦ σπούδασε καὶ διδάχθηκε τὴν πίστη στὸν Χριστό, γίνεται μιμητὴς Ἀντωνίου τοῦ μεγάλου καὶ μένει κοντά του γιὰ ἱκανὸ διάστημα. Κι ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς του, γύρισε στὴν πατρίδα του καὶ διαμοίρασε στοὺς φτωχοὺς ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα.

   Ἔπειτα πῆγε στὴν ἔρημο, κι ἐπειδὴ μεταχειρίσθηκε ἄκρα καὶ ὑπερβάλλουσα ἄσκηση, ἔλαβε τὴν χάρη παρὰ Θεοῦ νὰ ἐνεργεῖ πολλὰ θαύματα. Κι ἀφοῦ διαπέρασε πόλεις καὶ χῶρες, κ’ ἔζησε ὀγδόντα ὁλόκληρα χρόνια, τελείωσε τὸν πρόσκαιρο τοῦτο βίο.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 1ος, σελ. 398-399. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

 

1. Ὁ Σωζόμενος, (Βιβλ. γ΄ κεφ. κδ΄), γράφει στὸν βίο τοῦ ὁσίου τούτου Ἱλαρίωνος, ὅτι αὐτὸς γεννήθηκε σὲ μία κώμη, Θαβαθὰ ὀνομαζομένη, ἡ ὁποία, κατὰ τὸν Ἱερώνυμο, ἀπεῖχε ἀπὸ τὴν Γάζα πέντε μίλια.