Ὁ ὅσιος καὶ ἰσαπόστολος Ἀβέρκιος ἐπίσκοπος Ἱεραπόλεως ὁ θαυματουργός

Ὁ ὅσιος καὶ ἰσαπόστολος Ἀβέρκιος ἐπίσκοπος Ἱεραπόλεως ὁ θαυματουργός

Ἑορτάζει τὴν κβ΄ (22α) Ὀκτωβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Δοὺς Ἀβέρκιος χοῦν χοῒ θνητῶν νόμῳ,

Θεὸς Θεῷ πρόσεισι, τῷ φύσει θέσει.

Εἰκάδι δευτερίῃ Ἀβέρκιος ᾤχετο γαίης.

   Ὁ ὅσιος Ἀβέρκιος ἦταν ἐπίσκοπος Ἱεραπόλεως τῆς Φρυγίας Σαλουταρίας κατὰ τοὺς χρόνους Μάρκου Ἀντωνίνου ἐν ἔτει ρπς΄ (186)· ἔκαμε πολλὲς ἰατρεῖες καὶ διάφορα θαύματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι καὶ τὰ ἀκόλουθα.

   Προσκληθεὶς νὰ πάει στὴν Ρώμη, γιάτρευσε τὴν θυγατέρα τοῦ βασιλέως, ἡ ὁποία τὸν καιρὸ ποὺ ἔμελλε νὰ παντρευτεῖ, ἐνοχλήθηκε ἀπὸ πονηρὸ δαιμόνιο. Τούτη λοιπὸν τὴν ἐλευθέρωσε ἀπ’ τὸ πάθος ὁ ἅγιος, κ’ ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο μακριὰ στὸν τόπο, ὅπου πρωτύτερα κατοικοῦσε, ἀφοῦ προηγουμένως αὐτὸ ἀναγκάσθηκε ὑπὸ τοῦ ὁσίου νὰ ὁμολογήσει τὴν κακία του ἐνώπιον πάντων.

   Ἀλλὰ καὶ ὅταν πορευόταν στὴν Ρώμη βάλθηκαν μαζὶ σ’ ἕνα ἀγγεῖο κρασί καὶ ἔλαιο, καὶ διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ ἁγίου φυλάχθηκαν αὐτὰ ἀσύγχυτα, καὶ σύρονταν ἀπ’ τὸ ἀγγεῖο χωριστὰ–χωριστὰ τὸ καθένα. Κι ὅταν ἔμελλε νὰ ἐπιστρέψει ἀπ’ τὴν Ρώμη, ἀνάγκασε ἕνα δαίμονα νὰ σηκώσει μιὰ πολὺ μεγάλη πέτρα, τὴν ὁποία βαστάζοντας ὁ δαίμονας μπροστὰ σ’ ὅλους, τὴν μετακόμισε ἀπὸ τὴν Ρώμη στὴν Ἱεράπολη. Αὐτὴ τὴν πέτρα, πρόσταξε ὁ ἅγιος καὶ τὴν ἔβαλαν ἐπάνω στὸν τάφο του, σὰν μία νικητικὴ στήλη.

   Ἀλλὰ καὶ θερμὰ νερὰ διὰ τῆς προσευχῆς του ὁ ἅγιος ἔβγαλε ἀπ’ τὰ βάθη τῆς γῆς, κι ἄλλα πάμπολλα θαύματα ἔκαμε, κηρύττοντας μὲν ἀποστολικῶς σ’ ὅλες τὶς πόλεις τῆς Συρίας καὶ Μεσοποταμίας τὴν εὐσεβῆ καὶ ὀρθόδοξη πίστη, καὶ φιλιώνοντας τὶς ἐκκλησίες καὶ τὶς πόλεις ἐκεῖνες, ὅσες εἶχαν διχόνοιες ἀναμεταξύ τους. Διὰ τοῦτο καὶ ὀνομάσθηκε ἀπ’ ὅλους ἰσαπόστολος, καθότι καὶ αὐτὸς περιτριγύρισε πολλὴ γῆ καὶ θάλασσα, καθὼς καὶ οἱ κορυφαῖοι τοῦ Χριστοῦ ἀπόστολοι. Πῆγε δὲ ὁ ἅγιος καὶ στὴν Λυκαονία καὶ Πισιδία καὶ στὴν ἐπαρχία τῶν Φρυγῶν καὶ γέμισε ὅλες αὐτὲς τὶς πόλεις ἀπὸ τὰ ὀρθὰ δόγματα τῆς εὐσεβείας· ἄφησε δὲ καὶ στὴν ἐκκλησία του Ἱεράπολη ἕνα βιβλίο γεμάτο ἀπὸ διδασκαλίες, τὸ ὁποῖο ἄριστα συνέγραψε ὁ ἴδιος. Ἀφοῦ ἔτσι λοιπὸν ἔζησε ὁ ἀοίδιμος μὲ ὁσιότητα καὶ δικαιοσύνη καὶ διέλαμψε πανταχοῦ μὲ λόγια καὶ ἔργα καὶ θαύματα, κ’ ἔφθασε σὲ χρόνους ἑβδομῆντα δύο, ὕστερα πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 1ος, σελ. 402, 403. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).