ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

(κεφ. η΄ 5-15)

   «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ.

   καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό·

   καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα·

   καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό·

   καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

   Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη.

   ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν.

   ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ·

   οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν.

   οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται.

   τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι.

   τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.»

 

 

   Βγῆκε ὁ σποριᾶς στὸ χωράφι, γιὰ νὰ σπείρει τὸν σπόρο του.

   Καὶ καθὼς αὐτὸς ἔσπερνε, ἄλλο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε κοντὰ στὸν δρόμο καὶ καταπατήθηκε ἀπ’ τοὺς διαβάτες καὶ τὰ πτηνὰ τ' οὐρανοῦ τὸ κατέφαγαν.

   Καὶ ἄλλο ἔπεσε στὴν πετρώδη γῆ κι ἀφοῦ φύτρωσε, ξεράθηκε, διότι δὲν εἶχε ὑγρασία.

   Καὶ ἄλλο ἔπεσε ἀνάμεσα σὲ ἀγκάθια, καὶ καθὼς βλάστησαν μαζί του καὶ μεγάλωσαν τ’ ἀγκάθια, τὸ ἔπνιξαν ἐντελῶς.

   Καὶ ἄλλο ἔπεσε στὴν εὔφορη καὶ καλὴ γῆ κι ἀφοῦ φύτρωσε, ἔκαμε καρπὸ ἑκατονταπλάσιο. Κι ἐνῶ ἔλεγε αὐτά, εἶπε μὲ φωνὴ μεγάλη: Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει αὐτιὰ πνευματικά, γιὰ ν’ ἀκούει τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἂς ἀκούει αὐτὰ ποὺ ἐγὼ διδάσκω.

   Τὸν ρωτοῦσαν οἱ μαθητές του κι ἔλεγαν: Ποιὸ εἶναι τὸ νόημα αὐτῆς τῆς παραβολῆς;

   Κι αὐτὸς εἶπε: Σὲ σᾶς δόθηκε ἀπ’ τὸν Θεὸ τὸ προνόμιο καὶ ἡ χάρις νὰ γνωρίσετε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τοὺς ἄλλους τοὺς διδάσκω μὲ παραβολές, ὥστε, ἐνῶ βλέπουν νὰ μὴ μποροῦν νὰ εἰσχωρήσουν στὸ βαθύτερο νόημα, κι ἐνῶ ἀκοῦνε νὰ μὴ μποροῦν νὰ κατανοήσουν τὴν ἀλήθεια.

   Τὸ νόημα τῆς παραβολῆς αὐτῆς εἶναι τὸ ἑξῆς· Ὁ σπόρος συμβολίζει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.

   Ἐκεῖνοι ποὺ μοιάζουν πρὸς τὸ ἔδαφος κοντὰ στὸν δρόμο, εἶναι ὅσοι ἄκουσαν καὶ δὲν πρόσεξαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔπειτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ παίρνει τὸν λόγο ἀπ’ τὴν καρδιά τους, γιὰ νὰ μὴ πιστεύσουν καὶ σωθοῦν.

   Ἐκεῖνοι ποὺ συμβολίζονται μὲ τὴν πετρώδη γῆ, εἶναι ὅσοι ὅταν ἀκούσουν δέχονται μὲ χαρὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχουν ὅμως βαθειὲς ρίζες στὴν καρδιά τους καὶ γι’ αὐτὸ λίγο καιρὸ πιστεύουν καὶ σ’ ἐποχὴ πειρασμοῦ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν πίστη.

   Τὸ δὲ μέρος τοῦ σπόρου, ποὺ ἔπεσε στ’ ἀγκάθια, συμβολίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ὅταν ἄκουσαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν δέχθηκαν καὶ προσπάθησαν νὰ τὸν τηρήσουν μὲ κάποια προθυμία, ἀλλὰ πνίγονται ἀπὸ ἀγωνιώδεις φροντίδες γιὰ τὴν ἀπόκτηση πλούτου καὶ ἀπ’ τὶς ὑλιστικὲς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς αὐτῆς, κ’ ἔτσι δὲν προχωροῦν μέχρι τέλους, ὥστε νὰ ἔχουν καλοὺς καὶ μόνιμους καρπούς.

   Τὸ δὲ μέρος τοῦ σπόρου, ποὺ σπάρθηκε στὴν εὔφορη γῆ, συμβολίζει τοὺς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μὲ καλὴ καὶ ἀγαθὴ καρδιά, ἀφοῦ ἄκουσαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν κρατοῦν μὲ προσοχὴ κι εὐλάβεια μέσα τους καὶ καρποφοροῦν τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς μαζὶ μὲ τὴν ὑπομονή, τὴν ὁποία δείχνουν στὶς διάφορες θλίψεις καὶ περιπέτειες.