Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Πρόβος, Τάραχος καὶ Ἀνδρόνικος

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Πρόβος, Τάραχος καὶ Ἀνδρόνικος

Ἑορτάζουν τὴν ιβ΄ (12η) Ὀκτωβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ξίφει Τάραχος, Ἀνδρόνικος καὶ Πρόβος,

Ἤραντο νίκην, γῆς προβάντες ταράχου.

Τμήθη δωδεκάτῃ Πρόβος, Ἀνδρόνικος, Τάραχός τε.

   Οἱ ἅγιοι Πρόβος, Τάραχος καὶ Ἀνδρόνικος ὑπήρχαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ καὶ τοῦ ἡγεμόνος Φλαβιανοῦ ἐν ἔτει σϟς΄ (296). Καὶ ὁ μὲν Τάραχος ἦταν γηραλέος κατὰ τὴν ἡλικία, ρωμαῖος κατὰ τὸ γένος, καὶ κατὰ τὸ ἐπάγγελμα στρατιώτης, ὁ δὲ Πρόβος καταγόταν ἀπὸ τὴν Σίδη τῆς Παμφυλίας, ὁ δὲ Ἀνδρόνικος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔφεσο τῆς Ἰωνίας.

   Ἀφοῦ παρουσιάσθηκαν ἔμπροσθεν τοῦ βήματος ὁμολόγησαν μὲ παρρησία τὸν Χριστό. Ἔτσι λοιπόν, τοῦ μὲν ἁγίου Ταράχου σύντριψαν τὰ σαγόνια καὶ τὸν λαιμὸ μὲ τὶς πέτρες, καὶ κατέκαυσαν τὰ χέρια του μὲ τὴν φωτιά· ἔπειτα τὸν κρεμάσανε πάνω σὲ ξύλο, καὶ ἀποκάτω τὸν κάπνιζαν μὲ πολὺ καπνό, ὁ ὁποῖος προξενοῦσε στενοχωρία καὶ πνιγμὸ στὸν ἅγιο. Ἔπειτα βάζουν στὴν μύτη του ξίδι ἀνακατεμένο μὲ σινάπι καὶ ἁλάτι. Μετὰ ταῦτα καῖνε τοὺς μαστούς του μὲ σουβλιὰ πυρωμένα, κόβουν τὰ αὐτιά του μὲ ξυράφι, βγάζουν τὸ δέρμα τῆς κεφαλῆς του, τὸν ρίχνουν στὰ θηρία, καὶ στὸ τέλος κατακόβουν μεληδὸν ὅλο τὸ σῶμα του· κ’ ἔτσι ὁ γενναῖος ἀθλητὴς παραδίδει τὴν ψυχή του στὸν Χριστὸ καὶ λαμβάνει τοῦ μαρτυρίου τὸ στεφάνι.

   Τὸν δὲ ἅγιο Πρόβο τὸν δέρνουν μὲ ὠμὰ νεῦρα, κατακαῖνε τὰ πόδια του μὲ πυρωμένα σίδερα· τὸν κρεμοῦν καὶ κατακαῖνε τὴν πλάτη καὶ τὰ πλευρά του μὲ πυρωμένα σουβλιά, κατακόβουν τὶς κνῆμες του μὲ ἄλλες σοῦβλες καὶ τελευταῖο κατακόβουν καὶ αὐτὸν σὲ λεπτὰ κομμάτια μὲ τὰ μαχαίρια. Κ’ ἔτσι ἔλαβε ὁ ἀοίδιμος τὸ μακάριο τέλος τοῦ Μαρτυρίου.

   Τὸν δὲ θεῖο Ἀνδρόνικο κρέμασαν ἐπάνω σὲ ξύλο καὶ χαράζουν τὶς κνῆμες του μὲ κοφτερὰ σίδερα· ἔπειτα κατακαῖνε τὰ πλευρά του καὶ μὲ τὸ ἁλάτι τρίβουν τὶς πληγές· κόβουν τὴν γλῶσσα καὶ τὰ χείλη του, καὶ σχεδὸν κατακόβουν μὲ μαχαίρια ὅλο τὸ σῶμα του. Κ’ ἔτσι παρέδωκε κι’ αὐτὸς ὁ μακάριος τὴν ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 1ος, σελ. 333, 334. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).