Ἀνεξικακία καὶ τόλμη
Στὸ Μαρόκο, ἕνας νέος στὴν ἡλικία
Ἕλληνας, μετέστρεψε στὸν Χριστιανισμὸ τὸν μωαμεθανὸ γυιὸ τοῦ σεΐχη τῆς φυλῆς
Ναγκάρ. Μόλις ἔμαθε τὴν ἀλλοξοπιστία τοῦ παιδιοῦ του, ὁ σεΐχης πρόσταξε τοὺς
ἀνθρώπους του νὰ τοῦ βροῦν εὐθὺς τὸν δράστη καὶ νὰ τὸν φέρουν μπροστά του. Καὶ
τοῦ εἶπε ἐπιβλητικὰ καὶ μὲ θυμό:
– Ἐσὺ ἔκανες χριστιανὸ τὸν γυιό μου;
– Ὄχι ἐγώ, ἀπαντᾶ ἐκεῖνος,
ἀλλὰ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ χρησιμοποίησε σὰν ὄργανό Του.
– Τότε, θὰ πεθάνεις μπροστά μου.
Καὶ σήκωσε τὸ
σπαθί του γιὰ νὰ τὸν σκοτώσει. Ἀλλὰ ὁ νέος ἔμεινε ἀτάραχος.
– Κάνε ὅπως θέλεις, εἶπε μὲ ταπεινοφροσύνη, κ’ ἔσκυψε τὸ κεφάλι.
Τότε ὁ σεΐχης
κατέβασε τὸ σπαθὶ καὶ δὲν πραγματοποίησε αὐτὸ ποὺ ἤθελε νὰ κάνει. Γυρίζει στὸν ὑπασπιστή
του καὶ τὸν προστάζει:
– Φέρε μου ἐδῶ τὸν γυιό μου.
Καὶ μόλις
ἐκεῖνος παρουσιάστηκε, τοῦ εἶπε:
– Ἄκου παιδί μου. Μπορεῖς ἐλεύθερα ν’
ἀκολουθήσεις αὐτὴ τὴν θρησκεία. Γιὰ νὰ ἐμπνέει στοὺς ὀπαδούς της τέτοια
ἀνεξικακία καὶ τέτοια τόλμη, σημαίνει πὼς εἶναι ἀληθινή!
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄
ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)