ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

   Οἱ διωγμοί διακρίνονται σέ δύο κατηγορίες: 1. τούς τοπικούς καί περιορισμένους, 2. τούς Αὐτοκρατορικούς, πού ἦταν γενικοί καί τούς διέταζε ὁ αὐτοκράτορας.

   Ἀπό τούς διωγμούς οἱ πιό ἄγριοι ἦταν:

   1. Ὁ Διωγμός τοῦ Νέρωνα (64-68 μ.Χ.). Ὁ αὐτοκράτορας αὐτός ἔκαψε τή Ρώμη γιά δική του εὐχαρίστηση, καί γιά στρέψει τήν ὀργή τοῦ ὄχλου ἐναντίον ἄλλων ἐκτός αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, ἐπίσημα διέταξε τό διωγμό τῶν Χριστιανῶν. Τότε θανατώθηκαν οἱ ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος.

   2. Διωγμός τοῦ Δομιτιανοῦ (94-96 μ.Χ.). Αὐτός βρῆκε ἀφορμή τό “φόρο τοῦ διδράχμου’’, πού δέν πλήρωναν οἱ Χριστιανοί, ἐπειδή ἔπαυαν νά εἶναι Ἰουδαῖοι καί ἄρχισε σκληρό διωγμό κατά τῶν Χριστιανῶν. Τότε μαρτύρησαν ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καί ὁ Τιμόθεος στήν Ἔφεσο, μαθητής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

   3. Διωγμός τοῦ Τραϊανοῦ (97-116 μ.Χ.). Τούς χρόνους τῆς αὐτοκρατορίας του ὁ Τραϊανός ὅρισε μέ ὁδηγίες εἰδικές τόν τρόπο δίωξης τῶν Χριστιανῶν. Ὅταν οἱ χριστιανοί ἀρνοῦνταν νά θυσιάσουν στούς θεούς τῶν Ρωμαίων, τούς καταδίκαζαν σέ θάνατο. Ὁ εἰδωλολατρικός λαός, πολύ φανατισμένος, δέν τηροῦσε τή διαταγή πού ἔλεγε ὅτι χρειάζεται ἔγγραφη καταγγελία γιά νά γίνει ἡ δίωξη. Οἱ διωγμοί συνεχίσθηκαν καί ἀπό τούς διαδόχους τοῦ Τραϊανοῦ, τόν Ἀδριανό καί τόν Ἀντώνιο Πίο.

   4. Τοῦ Ἀδριανοῦ (118-129 μ.Χ.).

   5. Διωγμός τοῦ Μάρκου Αὐρηλίου (161-178 μ.Χ.). Ἄν καί λέγεται ὅτι ἦταν ἀγαθός ἄνθρωπος, ἔδωσε διαταγή γιά τό βασανισμό καί τή θανάτωση μέ ἄγρια βασανιστήρια. Τά χρόνια αὐτά βασανίσθηκε καί ἀποκεφαλίσθηκε ἡ Ἁγία Παρασκευή.

   6. Διωγμός τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193-212 μ.Χ.). Τήν ἐποχή τοῦ Σεβήρου ἀνανέωθηκε ἕνας νόμος τό 202, πού δέν ἐπέτρεπε τόν προσηλυτισμό. Ἄρχισε τότε διωγμός (200-211 μ.Χ.) ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν στήν Αἴγυπτο κυρίως, στή Βόρεια Ἀφρική καί στή Γαλλία (Γαλατία). Τότε μαρτύρησαν καί πέθαναν ὁ πατέρας τοῦ Ὠριγένη, ὁ Λεωνίδας, ὁ Εἰρηναῖος, ἐπίσκοπος τοῦ Λουγδούνου (σημερινῆς Λυών τῆς Γαλλίας) καί ἡ Ἁγία Περπέτουα στήν Καρχηδόνα.

   7. Μαξιμίνου τοῦ Θράκα (235-237 μ.Χ.) μέ πλῆθος μαρτύρων.

   8. Διωγμός τοῦ Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ἀπό τούς πιό σκληρούς καί ἄγριους. Θεωροῦσε τούς Χριστιανούς αἰτία τοῦ ξεπεσμοῦ τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Τότε συλλάμβαναν καί βασάνιζαν κυρίως τόν κλῆρο καί τούς Ἐπισκόπους. Τούς διωγμούς αὐτούς συνέχισε ὁ διάδοχος τοῦ Δεκίου, ὁ Βαλεριανός.

   9. Τοῦ Βαλεριανοῦ (257-259 μ.Χ.). Στόχο εἶχε τούς ἐπισκόπους καί τούς κληρικούς.

   10. Ὁ διωγμός τοῦ Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ (285-305) ἦταν ὁ φοβερότερος καί πιό ἀπάνθρωπος. (Τό 286 ὁ Διοκλητιανός συμμάχησε μέ τόν Μαξιμιανό). Τά αἴτια ἦταν τά ἴδια μέ τοῦ Δεκίου καί κράτησε συνολικά 9 χρόνια (296-305). Ὁ Γαλέριος μέ συστάσεις πού τοῦ ἔκανε, τόν ἔπεισε νά διώξει τούς Χριστιανούς. Στήν Μικρά Ἀσία λέγεται ὅτι θανατώθηκαν 15.000 Χριστιανοί, στήν Αἴγυπτο 140.000 ἄνθρωποι ἔχασαν τή ζωή τους. Τότε θανατώθηκαν καί οἱ Ἅγιοι Δημήτριος καί Γεώργιος. Οἱ διωγμοί ἔπαυσαν λίγα χρόνια ἀργότερα, ὅταν ἔγινε αὐτοκράτορας ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.

   11. Κατά τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας ἔχομε ἐπίσης ἀπό Χριστιανούς βασιλεῖς διωγμούς κατά χριστιανῶν.

   12. Κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας (1453-1821) ἐπίσης διώκονται καί μαρτυρικά θανατώνονται οἱ μή ἀρνούμενοι τόν Χριστόν (Νεομάρτυρες).

   13. Τούς διωγμούς τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων ἐμιμήθησαν καί τά ἀθεϊστικά καθεστῶτα στίς χῶρες τοῦ κομμουνισμοῦ, στίς ὁποῖες οἱ χριστιανοί ὑπέστησαν διωγμούς, φυλακίσεις καί βασανιστήρια.

[Ἀπό τό ἡμερολόγιο τσέπης τοῦ ἔτους 2006 τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.]