Ὁ ἅγιος μάρτυς Τρύφων
Ἑορτάζει τὴν α΄ (1η) Φεβρουαρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Σὺ δὲ Τρύφων τί; τὸ ξίφος θνήσκω φθάσας,
Καιρὸς δὲ τίς σου τοῦ τέλους; Νουμηνία.
Ἐν Φεβρουαρίοιο Τρύφων πρὸ τομῆς θάνε πρώτῃ.
Ὁ ἅγιος ἔνδοξος μάρτυς Τρύφων ἦταν ἀπὸ χωριὸ τῆς Φρυγίας, ὀνομαζόμενο Λάμψακο, κατὰ τοὺς χρόνους Γορδιανοῦ τοῦ βασιλιᾶ, ἐν ἔτει σλη΄ (238).
Τοῦτος λοιπόν ὁ ἅγιος, ὅταν ἦταν πολὺ νέος, μεταχειριζόταν καὶ μιὰ τέχνη ἁρμόδια στὴν ἡλικία του, δηλαδὴ ἔβοσκε χῆνες. Καὶ στὴν εὐτελὴ ὅμως αὐτὴ τέχνη βρισκόμενος γέμισε ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ παναγίου Πνεύματος, κι ἔτσι, δι’ αὐτῆς ἰάτρευε κάθε ἀσθένεια καὶ δαίμονες ἔδιωχνε. Αὐτὸς γιάτρεψε καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ βασιλέως Γορδιανοῦ ποὺ βασανιζόταν ἀπὸ δαιμόνιο, τὸ ὁποῖο πρόσταξε καὶ φάνηκε στοὺς παρισταμένους σὰν μαῦρος σκύλος, καὶ φανέρωσε τὰ πονηρὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα παρακινεῖ τοὺς ἀνθρώπους καὶ κάμουν. Μὲ τὸ θαῦμα δὲ τοῦτο πολλοὺς ἄπιστους ἔφερε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Στὰ χρόνια τοῦ βασιλέως Δεκίου, ὁ ὁποῖος διαδέχθηκε τὸν βασιλιᾶ Φίλιππο τὸν Ἄραβα, τὸ ἔτος 249, διεβλήθηκε ὁ θεῖος τοῦτος Τρύφων στὸν ἔπαρχο τῆς Ἀνατολῆς Ἀκυλῖνο ὅτι εἶναι Χριστιανὸς καὶ ὅτι δὲν προσκυνεῖ τὰ εἴδωλα. Ἔτσι λοιπόν, ὁδηγήθηκε ὁ ἅγιος στὴν Νίκαια ὅπου βρισκόταν ὁ ἔπαρχος, καὶ ἀφοῦ ὁμολόγησε τὸν Χριστό, πρῶτα δέρνεται μὲ ξύλινα σπαθιά, ἔπειτα δένεται σὲ ἄλογα, τὰ ὁποῖα διωκόμενα ἔτρεξαν χειμῶνα καιρὸ σὲ τόπους δύσβατους καὶ κρημνώδεις σέρνοντας τὸν Μάρτυρα. Μετὰ ταῦτα τὸν σέρνουν γυμνὸ πάνω σὲ σιδερένια καρφιά· ἔπειτα τὸν δέρνουν καὶ μὲ πύρινες λαμπάδες καῖνε τὰ πλευρά του. Καὶ τελευταῖο ἀποφασίσθηκε ὁ ἅγιος νὰ ἀποκεφαλισθεῖ μὲ τὸ ξίφος· προτοῦ ὅμως νὰ ἀποκεφαλισθεῖ, παρέδωκε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 3ος, σελ. 201,202. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).