Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Χαράλαμπος ὁ θαυματουργός
Ἑορτάζει τὴν ι΄ (10η) Φεβρουαρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, ἐκ ξίφους,
Καὶ λαμπρότητος καὶ χαρᾶς τῶν Μαρτύρων.
Τῇ δεκάτῃ, Χαράλαμπες, ἑὸν τμήθης ἀπὸ λαιμόν.
Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Χαραλάμπης ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλιᾶ Σεβήρου καὶ τοῦ ἡγεμόνα Λουκιανοῦ, τὸ ἔτος ρϞη΄ (198), ἱερέας τῶν Χριστιανῶν στὴν πόλη Μαγνησία. Τοῦτος λοιπόν, ἐπειδὴ δίδασκε τὴν ὁδὸ τῆς ἀλήθειας καὶ κήρυττε τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καταδικάσθηκε ἀπὸ τοὺς παραπάνω τυράννους καὶ ἀπεκδύθηκε τὴν ἱερατικὴ στολή· ἔπειτα ἔκδαραν ὅλο τὸ δέρμα τοῦ σώματός του.
Κ’ ἐπειδὴ τὸν ἔβλεπε ὁ ἡγεμόνας Λουκιανὸς πὼς ὑπομένει μὲ γενναιότητα τὰ βάσανα, θύμωσε κι ἐπιχειροῦσε νὰ ξεσχίσει τὸν ἅγιο μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια, ἀλλὰ παρευθὺς κόπηκαν τὰ χέρια του! καὶ κρεμάστηκαν ἐπάνω στὸ σῶμα τοῦ μάρτυρα· κι ὁ ἅγιος, ἀφοῦ προσευχήθηκε τὸν ἔκαμε ὑγιῆ.
Τοῦτο τὸ θαῦμα βλέποντας οἱ δήμιοι ποὺ ὀνομάζονταν Πορφύριος καὶ Βάπτος, ἀρνήθηκαν τὰ εἴδωλα καὶ πίστεψαν στὸν Χριστό. Ὁμοίως πίστεψαν καὶ τρεῖς γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἦσαν ἐκεῖ μπροστὰ κι ἔβλεπαν· τοὺς ὁποίους ὅλους ἀφοῦ ἔπιασε ὁ ἡγεμόνας καὶ βασάνισε πολὺ ἄσπλαγχνα μὲ διάφορα παιδευτήρια, στὸ τέλος, μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Χαράλαμπο, τοὺς ἀποκεφάλισε. Διότι, ἂν καὶ γιατρεύθηκε ἀπ’ τὸν ἅγιο κατὰ τὸ σῶμα, ἀλλ’ ὅμως κατὰ τὴν ψυχὴ παρέμεινε ὁ ἄθλιος ἀγιάτρευτος.
Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 3ος, σελ. 243,244. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε…
Ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας
Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες, ἔλαμψας
ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ· διὸ
ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἠμας.
Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον…
Θησαυρὸν πολύτιμον ἡ Ἐκκλησία, τὴν σὴν
κάραν κέκτηται, Ἱερομάρτυς Ἀθλητά, τροπαιοφόρε Χαράλαμπες· διὸ καὶ χαίρει τὸν Κτίστην δοξάζουσα.