Ὅταν γεράσουν οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι, τότε γίνονται περισσότερο χρήσιμοι
Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*
Τέτοια εἶναι, πράγματι, τὰ κατορθώματα τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι, δηλαδή, ἡ ἀδυναμία τοῦ σώματος καθόλου δὲν παραβλάπτει τὴν προθυμία τῆς πίστεως. Διότι ἀποτελεῖ στολίδι γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸ καταβεβλημένο γῆρας καὶ ἡ ἀναπτερωμένη πίστη, καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἡ Ἐκκλησία χαίρει περισσότερο.
Γιατί, ὁ γέρος εἶναι ἄχρηστος γιὰ τὶς ἐκτὸς
σπιτιοῦ ἐργασίες… Στὴν Ἐκκλησία, ὅμως, τὰ πράγματα δὲν συμβαίνουν ἔτσι, ἀλλὰ ὅταν γεράσουν οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι, τότε
γίνονται περισσότερο χρήσιμοι· γιατὶ δὲν ἀπαιτεῖται ἰσχὺς σώματος, ἀλλὰ
δύναμη πίστεως.
* Λόγος εἰς τὸν μακάριον Ἀβραάμ,
PG 50, 737 κ.ἕ.
«Τοιαῦτα γὰρ τῆς Ἐκκλησίας τὰ κατορθώματα,
ὅτι ἡ ἀτονία τοῦ σώματος οὐδὲν λυμαίνεται τὴν προθυμίαν τῆς πίστεως. Κόσμος γὰρ
Ἐκκλησίας πολιὰ κατεσταλμένη, καὶ πίστις ἐπτερωμένη καὶ ἐν τούτῳ χαίρει ἡ
Ἐκκλησία μᾶλλον.
Ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἔξω πραγμάτων ὁ γέρων
ἄχρηστος… Ἀλλ᾿ οὐ τὰ τῆς Ἐκκλησίας τοιαῦτα, ἀλλ᾿ ὅταν γηράσωσιν οἱ ἐν ἀρετῇ
διάγοντες, τότε μᾶλλον χρήσιμοι καθίστανται· οὐ γὰρ σαρκῶν εὐτονία, ἀλλὰ
πίστεως ἐπίτασις ζητεῖται».