ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ.
ιε΄ 21-28)
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν
εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.
καὶ ἰδοὺ γυνὴ
Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε,
υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται.
ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες·
ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν.
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς
τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.
ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε,
βοήθει μοι.
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν
τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.
ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει
ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.
τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι,
μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας
ἐκείνης.»
Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ἀναχωρήσας ἀπὸ κεῖ ὁ Ἰησοῦς πῆγε στὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.
Καὶ ἰδοὺ μία γυναῖκα Χαναναία, βγῆκε ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς περιοχῆς ἐκείνης καὶ μὲ μεγάλη κραυγὴ τοῦ ἔλεγε: ἐλέησέ με, Κύριε υἱὲ τοῦ Δαυΐδ· ἡ κόρη μου βασανίζεται φρικτὰ ἀπὸ δαιμόνιο.
Κι’ ἐκεῖνος δὲν τῆς εἶπε οὔτε μιὰ λέξη σὲ ἀπάντηση. Προσῆλθαν πρὸς αὐτὸν οἱ μαθητές του καὶ τὸν παρακαλοῦσαν, λέγοντας: ἄκουσε τὴν παράκλησή της, κάμε της αὐτὸ ποὺ σοῦ ζητεῖ, κι’ ἄφησέ την νὰ φύγει, διότι μᾶς ἀκολουθεῖ ἀπὸ κοντὰ καὶ κράζει.
Ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε: δὲν ἔχω σταλεῖ παρὰ μόνον γιὰ τὰ χαμένα πρόβατα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ.
Αὐτὴ ἦλθε τότε μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ, γονάτισε μὲ εὐλάβεια καὶ εἶπε: Κύριε, βοήθησέ με.
Ἐκεῖνος ἀπάντησε καὶ εἶπε: δὲν εἶναι καλὸ νὰ πάρει κανεὶς τὸ ψωμὶ ἀπὸ τὰ τέκνα του καὶ νὰ τὸ ρίξει στὰ σκυλάκια.
Κι’ ἐκείνη εἶπε: ναί, Κύριε, (σωστὸ εἶναι αὐτό)· ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλάκια τρώγουν ἀπὸ τὰ ψίχουλα, ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους.
Τότε ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ τῆς εἶπε: ὤ γυναῖκα, μεγάλη εἶναι ἡ πίστη σου! Ἂς γίνει ὅπως ἀκριβῶς
θέλεις. Καὶ θεραπεύθηκε ἡ
θυγατέρα της ἀπὸ τὴν στιγμὴ ἐκείνη.