Κοπίαζε νὰ προφυλάγει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν ἀκηδία
Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ*
Ποτὲ
δὲν ἔμενε χωρὶς ἐργασία, ἀλλὰ μὲ τὴν συνεχῆ ἀπασχόληση κοπίαζε νὰ προφυλάγει τὸν
ἑαυτό του ἀπὸ τὴν ἀκηδία, τὴν ὁποία
θεωροῦσε ὡς τὸν πιὸ ἐπικίνδυνο πειρασμὸ γιὰ τὸν μοναχό.
«Ἡ
ἀσθένεια αὐτή, ἔλεγε ἀργότερα βάσει τῆς προσωπικῆς του πείρας, θεραπεύεται μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἀποχὴ ἀπὸ
τὴν ἀργολογία, τὸ ἐργόχειρο, τὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τὴν ὑπομονή,
ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἡ ἀκηδία γεννᾶται ἀπὸ τὴν μικροψυχία, τὴν ἀμέλεια καὶ τὴν
ἀργολογία.»
* Ἀρχιμ. (Ὁσίου) Ἰουστίνου Πόποβιτς, «ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΒΙΟΣ», ἐκδόσεις “ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΑΣ’’, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 12-14.