Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία
Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἀπῆρε πνεῦμα· σὰρξ ἀπερρύη πάλαι.
Τὸν ὄστινον, γῆ, κρύπτε νεκρὸν Μαρίας.
Ἡ ὁσία Μαρία ἦταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, ἐν ἔτει φκ΄ (520), κι ἀφοῦ ἔζησε πρότερον μὲ ἀκολασία καὶ προσκάλεσε σὲ ψυχικὸ ὄλεθρο πολλοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς αἰσχρῆς ἡδονῆς, ἐπειδὴ ἀπὸ παιδὶ γκρεμίσθηκε στὶς πονηρὲς σαρκικὲς πράξεις κ’ ἔμεινε σ’ αὐτὲς δεκαεπτὰ χρόνους, ὕστερα ἔδωκε τὸν ἑαυτό της ἡ μακαρία σὲ ἄσκηση καὶ ἀρετή. Καὶ τόσο πολὺ ὑψώθηκε διὰ μέσου τῆς ἀπαθείας, ὥστε περπατοῦσε πάνω στὰ νερὰ καὶ τοὺς ποταμούς, χωρὶς νὰ καταβυθίζεται καί, ὅταν προσευχόταν, σηκωνόταν ἀπὸ τὴν γῆ ψηλὰ καὶ ἴστατο στὸν ἀέρα μετέωρη· ἡ δὲ αἰτία τῆς μεταβολῆς αὐτῆς καὶ μετανοίας στάθηκε ἡ ἑξῆς:
Κατὰ τὴν δεκάτη τετάρτη τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός, ὅταν στὴν Ἱερουσαλὴμ γινόταν ἡ ὕψωση τοῦ τιμίου ξύλου τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, πολλοὶ Χριστιανοὶ συνέτρεχαν ἀπὸ παντοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ δοῦνε τὸ τίμιο ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Τότε καὶ ἡ ὁσία αὐτὴ πῆγε ἐκεῖ μαζὶ μὲ ἀκολάστους καὶ ἀσελγεῖς νέους. Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ καὶ ζητοῦσε νὰ μπεῖ στὸν ναὸ τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως, γιὰ νὰ δεῖ τὸν ζωοποιὸ Σταυρό, ἐμποδιζόταν ἀοράτως καὶ δὲν μποροῦσε μήτε νὰ μπεῖ μήτε νὰ δεῖ. Τότε ἔβαλε τὴν Κυρία Θεοτόκο ἐγγυήτρια ὅτι, ἐὰν ἀφεθεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ δεῖ τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου, στὸ ἑξῆς νὰ φυλάξει σωφροσύνη καὶ ἄλλη φορὰ νὰ μὴ μολύνει τὸ σῶμα της μὲ ἐπιθυμίες καὶ ἡδονές. Κ’ ἔτσι, ἀφοῦ πέτυχε τὸ ποθούμενο δὲν ἐψεύσθη στὴν ὑπόσχεση τὴν ὁποία ἔκαμε, ἀλλὰ πέρασε τὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ πῆγε στὴν ἔρημο καὶ κεῖ ἔζησε ἡ τρισόλβια σαρανταεπτὰ χρόνους, χωρὶς νὰ δεῖ ἄνθρωπο, μόνο τὸν Θεὸ εἶχε θεατή της. Καὶ τόσο ἀγωνίσθηκε, ὥστε ἀνέβηκε ὑπεράνω τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἀπέκτησε μία ζωὴ ἐπὶ γῆς ἀγγελικὴ καὶ ὑπεράνθρωπη κι ἔτσι ἐν εἰρήνῃ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.
Ταῖς Αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 173, 174. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).