Εἶπε Γέρων…
Ὅπως ἡ φωτιὰ κατατρώει τὰ ξύλα, ἔτσι τὰ καλὰ ἔργα τοῦ ἀνθρώπου πρέπει ν᾿ ἀφανίζουν τὰ πάθη, ἔλεγαν οἱ Γέροντες.
Ὅταν ἤμουνα νέος, ἔλεγε στοὺς ἀδελφοὺς ὁ ἀββᾶς Ἰσίδωρος ὁ Πρεσβύτερος τῆς σκήτης, δὲν εἶχα ὁρισμένο καιρὸ γιὰ προσευχή. Προσευχόμουν χωρὶς διακοπὴ ὅλη τὴν ἡμέρα καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς νύκτας.
Ὅποιος ἔχει μάθει νὰ σωπαίνει, βρίσκει παντοῦ ἀνάπαυση, λέγει ὁ ἀββᾶς Ποιμήν.
— Ἂν θέλεις, ἀδελφέ, νὰ γίνεις καλὸς μοναχὸς καὶ μάλιστα κοινοβιάτης, κράτησε καλὰ στὸν νοῦ σου αὐτὰ τὰ δύο: Πρῶτον, ἀπόφευγε τὶς περιττὲς κουβέντες, καὶ δεύτερον, μὴν ἀποκτήσεις ποτὲ δικό σου πρᾶγμα, οὔτε μικρὸ λαγήνι γιὰ νερό, καὶ θὰ εἶσαι σ᾿ ὅλη σου τὴ ζωὴ ἀναπαυμένος.