ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ τοῦ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (τοῦ
ΘΩΜΑ)
(Πράξ. ε΄ 12 – 20)
«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν
ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες
ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος·
τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς,
ἀλλ’ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός·
μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ
πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν,
ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς
καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου
κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν.
συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων
εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες
ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.
Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ,
ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου
καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους,
καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ.
ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς
θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε·
πορεύεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης.»
Στὶς ἡμέρες
ἐκεῖνες, μὲ τὰ χέρια τῶν Ἀποστόλων γίνονταν πολλὰ καὶ μεγάλα θαύματα, ποὺ ἐπιμαρτυροῦσαν
τὴν ἀλήθεια τοῦ κηρύγματός τους καὶ προκαλοῦσαν κατάπληξη στὸν λαό. Καὶ ἦσαν ὅλοι
μὲ μιὰ καρδιὰ καὶ μὲ μιὰ γνώμη στὴν στοὰ τοῦ Σολομῶντος.
Κι ἀπὸ τοὺς
ἄλλους, ποὺ εἶχαν πιστεύσει, κανεὶς δὲν τολμοῦσε νὰ τοὺς πλησιάσει καὶ ν’ ἀνακατευθεῖ
μὲ θάρρος μαζί τους, ἀλλὰ ὁ λαὸς τοὺς τιμοῦσε καὶ τοὺς δόξαζε.
Ὅσο δὲ
περνοῦσαν οἱ ἡμέρες, ὁλοένα περισσότερα πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν προσειλκύονταν
στὴν πίστη τοῦ Κυρίου καὶ προστίθεντο στὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν.
Ὁ σεβασμὸς
καὶ ἡ ἐκτίμηση τοῦ λαοῦ πρὸς αὐτοὺς γιὰ τὴν θεία δύναμη, ποὺ ἐνεργοῦσε διὰ
μέσου αὐτῶν, ἦταν τόσος, ὥστε ἔβγαζαν τοὺς ἀσθενεῖς στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν
σὲ κλίνες καὶ κρεββάτια, ὥστε, ὅταν θὰ ἐρχόταν καὶ θὰ περνοῦσε ὁ Πέτρος, καὶ ἡ
σκιά του ἔστω νὰ πέσει ἐπάνω σὲ κανένα ἀπὸ αὐτούς, γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει.
Ἀλλὰ καὶ τὸ
πλῆθος τῶν γύρω πόλεων μαζεύονταν στὴν Ἱερουσαλὴμ κι ἔφεραν τοὺς ἀσθενεῖς κι αὐτοὺς
ποὺ ἐνοχλοῦνταν ἀπὸ πονηρὰ πνεύματα, οἱ ὁποῖοι καὶ θεραπεύονταν ὅλοι.
Ὁ ἀρχιερεὺς
ὅμως καὶ ὅλοι ὅσοι ἦσαν μαζὶ μὲ αὐτόν, αὐτοὶ ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴν θρησκευτικὴ
παράταξη τῶν Σαδδουκαίων, κυριεύθηκαν ἀπὸ φθόνο καὶ κακία καὶ κινήθηκαν ἐναντίον
τῶν Ἀποστόλων.
Κι ἅπλωσαν
τὰ χέρια τους στοὺς Ἀποστόλους, τοὺς ἔπιασαν καὶ τοὺς ἔβαλαν ὑπὸ ἐπιτήρηση στὴν
δημόσια φυλακή.
Ἄγγελος ὅμως
Κυρίου κατὰ τὴν νύκτα ἄνοιξε τὶς θύρες τῆς φυλακῆς, τοὺς ἔβγαλε ἔξω καὶ τοὺς εἶπε:
Πηγαίνετε,
σταθεῖτε μὲ θάρρος καὶ διδάσκετε στὶς αὐλὲς τοῦ ναοῦ τὸν λαὸ ὅλα τὰ λόγια τῆς
νέας αὐτῆς ζωῆς, ποὺ σᾶς μετέδωκε ὁ Ἰησοῦς.